Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Her büyük bir delilikten sonra ödemeniz gereken bir bedel vardır.❞
Kill This Love-BLACKPINK
Tamam, çok da abartmaya gerek yok Roseanne. Yapman gereken tek şey bu aptal mektubu o kutuya bırakıp eve geri dönmek. Senin kim olduğunu bile bilmeyecek. Hem sana bir şans verip vermeyeceğini denemeden göremeyiz.
Elimde duran mektubu biraz daha sıkıp kendimi eve dönmemek için zorladım. Numaramı yazmasa mıydım? Lisa yazmamı, yoksa umursamayacağını söylemişti.
Pekâlâ, numaramı yazıp yazmamamın mektuba olan ilgisini ne gibi etkileyeceğini bilmiyordum. Sonuç olarak mektubu çöpe atacaksa numaramın olması bir şey değiştirmezdi değil mi? Lisa bunu üstüne basa basa söylemişti.
Bir bildiği vardı herhalde, yani, umarım.
Lisa ile liseden beri yakın arkadaştılar -bu da yaklaşık altı yıl oluyordu- Fakat korkak Chae; yani ben, en yakın arkadaşımın arkadaşına, duygularımdan bahsedememiştim.
Onun bana karşı davranışları yakın değildi fakat Lisa o kadar övünce dikkatimi çekmiş ve zamanla ondan hoşlanmaya başlamıştım.
İçimde olan garip hissi bir nebze azaltmak için de ona bütün duygularımı anlatan bir mektup yazmıştım. Sonuna da numaramı...
Bu biraz aptalcaydı.
Ona yüz yüze açılamayacak kadar utanıyordum, fakat şimdi numaramı verip beni kolayca bulmasını sağlayacaktım.
Belki de numaramı yazmamam daha iyi olurdu, çünkü o mektuptan sonra karşısına çıkabileceğimi sanmıyordum.
***
Sevgili Jaehyun;
Sana bu mektubu yazıyorum çünkü içimde olup bitmek bilmeyen sızı beni kötü hissettiriyor. Ve senin bana yaptığın şeyi bilmen gerek. Her gün bu tarz bir mektup aldığını düşünmüyorum fakat bir tane almadım demezsin.
Ah, berbat cümlelerimle, seni kendimden tam olarak ,tanımadığın halde, soğuttum değil mi? Şimdilik bunlara göz yum çünkü elimde biriken ter damlaları ancak bu şekilde azalıyor.
Sana neden bunlardan bahsediyorum bilmiyorum. Yalnızca şunu bilmen gerekir ki bu mektubu yazarken şekilden şekile giriyorum. Tanrım, beni ne hale getiriyorsun?
Her neyse, zaten tahmin etmişsindir, bunu açıklamak her ne kadar benim için işkence gibi olsada yapmalıyım; Sana karşı bir şeyler hissediyorum.
Şey, biraz fazla mı hızlı ilerledim? Sanırım mektup olduğu için bu kadar rahat olabiliyorum çünkü şu an karşımda olsaydın muhtemelen heyecandan konuşamıyor olacaktım.
Sana bunları anlatıyorum fakat amacım, senin sevgim yüzünden kendini zorunlu hissetmen değil. Eğer karşılık veremeyeceksen ve beni sevmiyorsan sorun değil üzülmem.
Üzülmez miyim?
Kimi kandırıyorum? Pekâlâ üzülürüm fakat atlatırım. Yalnızca mektubu okuduğunu bilmek dahi beni mutlu eder. Umarım umursamamazlıktan gelmezsin.
