Behind The Camera

Chapter 9

I faltered on my steps when I saw her standing there, for a while I just stared at her. It's been years since I last saw her but she's here right before my eyes.

Hindi ko napansin ang paa ko na dinala na ako palapit sa kanya. She still hasn't noticed me, nakatuon ang atensyon niya sa nasa harap niya. Pinanood niya ang ulan sa harapan niya.

"Hinanap kita at hindi na kita papakawalan," I whispered beside her.

"CUT!" Narinig kong sigaw sa isang megaphone. The fake rain stopped at lumapit agad sa akin ang manager ko na may hawak na tissue.

Ngumiti sa akin ang actress for the lead role na si Vega Bonifacion, "Nice scence, Alastair."

I just smiled at her at inilipat ang atensyon sa manager ko. "Where's Riley?" Tanong ko kay Robert, my manager.

Riley is my assistant for the business that I put up three years ago, "Nandoon sa trailer mo, sumasagot ng mga tawag."

The director clapped his hands to catch our attention, "Let's resume shooting mamayang 4 pm."

Naglakad kaming dalawa ni Robert papunta sa trailer, "What my schedule after this shoot?"

"Let me check," Inilabas niya ang phone niya, "Matagal pa ang schedule mo ng shooting for the scenes na meron ka kaya may time ka para mag-pahinga."

I've been travelling back and forth to California and Philippines dahil sa mga projects na ginagawa ko. I just finished a project produced in Hollywood kaya hindi na muna ako tatanggap galing doon.

"Don't accept any projects for a while, I'm going on a break." Sinabi ko sa manager ko.

"Alastair, anong sinasabi mo?" Tanong ng manager sa akin.

"For almost 15 years ay never akong nagpahinga, I just think a break is long-overdue," I said with a tone that leaves no space for any argument.

Napatuloy akong maglakad hanggang makalapit na ako sa trailer ko, tent siya na para sa akin lang. Hindi ko oinansin ang whimper na nalampasan ko, it's probably a stray dog. Pero kumunot ang noo ko nang makarinig ako ng iyak from the same direction.

I followed the soft cries nanaririnig ko. Nakita ko ang isang batang babae na nakayuko at tinatakpan ang tuhod niya.

"Hi," I said softy as I approach the little kid, "Bakit ka umiiyak??"

Inangat niya ang tingin niya sa akin at nakita ko ang mga luha sa mata niya, "Ouchie," was the only thing that she could say before another wave of sobs left her body.

I squatted in front of her, "Pwede kong tignan??"

Tumango siya at unti-unting tinaggal ang kamay siya sa tuhod. May gasgas konti sa tuhod niya kahit na maliit ito ay alam kong mahapdi ito dahil sa tuhod ito mismo.

"Sama ka sa akin? Linisan natin yang sugat mo," I offered to the little girl infront of me.

"Di naman kita kilala eh," She hiccuped infront of me.

"Dito lang tayo oh," Tinuro ko ang tent sa tabi namin, "Sige ka kapag hindi yan nalinisan, lalabas lahat ng kanin na kinain mo."

Nanlaki ang mata niya sa akin at mabilis na umiling, "Alam mo ba kung asaan ang Mama mo?"

Tears pooled on her eyes again, "Bimibili ng gamot ni Nana."

"Sinong kasama mo dito?"

"Tita Bonnie ko po. Sabi niya mag-wait ako habang bumibili siya ng halo-halo pero nakita ko yung puppy kaya sinundan ko." Sagot ng batang babae sa akin. "Gusto ko po sa mama ko."