Yatağımda yüz üstü uzanmıştım, kesinlikle o sevişmenin son anına kadar duyduklarımdan sonra asla Harry'nin karşısına çıkmamıştım.
On yedi gündür odadan çıkmıyordum, o dışarı çıkar ise yemek hazırlıyor ve belki o da yer diye ona da bırakıyordum.
Yiyor ve mutfağı temizledikten sonra çıkıyordum.
Ve yine kapı sesi.
Odamdan çıkıp mutafağa indim, yemek hazırladım.
Ona da tabağa koyup bıraktım. Çöplerimi toplayıp atarken çöp poşetindeki yemekleri fark ettim.
Benim hazırladığım yemekleri.
Gülümsedim, dudaklarıma göz yaşımın ıslaklığı değdi ama gülümsedim.
Pizza kutuları, kutu kolalar ve benzeri hazır yiyeceklerin kağıt ya da kutuları vardı.
En azından toktu, aç kalmaması ne iyi.
Yemeğimi yedim, yemeyebilirdim. Depresyona da girebilirdim fakat o kadar salak değilim.
Ağlardım ve acım -yani bence- geçerdi.
Aç kalırsam, deri kemik kalıp çirkin olurdum, bu kabul edilemez.
Mutfağı toparlayıp tekrar odama çıktım, elbiselerimi hazırlayıp banyoya girdim.
Ahududunun kokusuna bayılıyorum cidden, küvetten çıkıp kurulandım. Kendimi kurulayıp üzerimi giyindim, saç havlumu alıp banyodan çıktım.
Yatağıma öylece girip, uyudum.
En azından rüyalarıma geliyordu, benim olmayan Harry'm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
i like boy : drarry
Fanfiction"bak hermione, bu benim en iyi dostum draco; ve draco bu da benim sevgilim, hermione."
