Σχεδόν Ερωτευμένες

η αρχή του τέλους

Ήταν όντως πολλα οσα ειχα στο κεφάλι μου. Και, για καλη μας τυχη, η αγαπημένη σου κολλητή μου, το ειχε προσεξει. Ειχε προσεξει ποσο με βασανιζαν ολες οι σκέψεις μου, και φυσικα, μου πρότεινε να σου μιλήσω. Βρήκα θαρρος, το πηρα αποφαση και σου μίλησα. Σου ειπα ολα μα ολα οσα αισθανομουν, ή ισως, όχι ολα.. Οσα χρειαζόταν ομως για να καταλάβεις πως αισθανομαι για εσενα. Οταν μου είπες πως ακομα αισθανεσαι, και πως ακομα δεν με εχεις ξεπεράσει, μπορώ να πω πως ο κόσμος μου και αυτη η πραγματικά απαίσια χρονια ξαφνικά φωτισαν γυρω μου. Λες και για λίγο ένιωσα πραγματικα χαρουμενη, σε σημείο που ουτε εγω δεν το περιμενα. Για μια ολόκληρη εβδομάδα, που ξερω πως δεν ακουγεται πολυ αν και για εμενα φαινόντουσαν τοσες πολλες μέρες και στιγμές, χαμογελουσα απλα συνέχεια. Ειχα μια υπεροχη διάθεση και αισθανομουν τοσο καλα. Ένιωθα γεμάτη και συμπληρωμενη μετά απο παρα πολυ καιρό.. Ναι, ηταν όμορφα. Πολυ όμορφα. Και ολα τα όμορφα τελειώνουν. Πάντα κάτι «τελειώνει» και «αρχιζει» κάτι αλλο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μετά τον τσακωμό μας, είχε ξεκινήσει η αρχή του τελους. Οι μερες μετρουσαν αντίστροφα για την στιγμή που αυτο που δεν προλαβαμε καν να ζήσουμε, θα ειχε φτασει στο τέλος του. Δεν ήμασταν ποτε μαζι. Δεν είχαμε ποτέ αυτο το μεγάλο «κάτι» μεταξυ μας. Αλλα πάντα οι καρδιες μας χτυπουσαν τοσο δυνατά η μια για την αλλη. Μέχρι που η μια απο τις δυο, άρχισε να μην χτυπάει τοσο δυνατά. Ίσως γιατί ο εγωισμός μπήκε στην μεση. Ίσως γιατί σταμάτησε να αγαπάει τοσο. Ίσως γιατί πληγωθηκε. Ίσως, ισως, ίσως.. Κανεις δεν ξερει, και πιθανον κανεις δεν θα μαθει και ποτε. Το σημαντικό ειναι πως, ειχε σταματήσει να χτυπαει τοσο δυνατά οσο πριν. Η απόσταση, η στιγμή, οι συνθήκες και αλλα πολλα θα ελεγε κανεις πως ηταν αυτα που μας κατεστρεψαν. Κάτι που, δεν ισχυει και το ξέρουμε και οι δύο. Όταν δυο άνθρωποι θέλουν τοσο πολυ ο ενας τον αλλον, τα πάντα γυρω τους μοιάζουν μικρα. Κάτι που μεταξύ μας δεν υπήρξε ποτε πραγματικά.