Σχεδόν Ερωτευμένες

Καλοκαιρινές επιθυμίες

Πολλές φορές η ζωή φέρνει τα πάντα άνω κάτω. Πάντα θεωρούσα πως η ζωή είναι τόσο όμορφη, αλλά από την μια στιγμή στην άλλη μπορείς να δεις τα πάντα να καταστρέφονται μπροστά στα μάτια σου. Κάπως έτσι συνέχισαν οι μέρες μου αφότου ήρθες να με δεις. Οχι, δεν συνέβη κάτι στις δύο αυτές υπέροχες μέρες τις οποίες δεν νομίζω πως θα ξεχάσω η αλήθεια. Απλώς το γεγονός πως γνώριζα πως δεν θα υπάρξει το «μετά» μεταξύ μας, με πλήγωνε. Δεν σταμάτησα να ελπίζω ούτε στιγμή. Μέσα σε αυτό το, ας πουμε, υπέροχο καλοκαίρι, είχα τις 8 υπέροχες μέρες της κατασκήνωσης. Στην κατασκήνωση λοιπόν, δεν σταμάτησα να σε σκέφτομαι ούτε λεπτό. Υποτίθεται πως ο σκοπός της κατασκήνωσης είναι να ξεχάσουμε την καθημερινή ρουτίνα μας και να ξεφύγουμε ψυχικά, συναισθηματικά και σωματικά. Όντως το έκανα. Οντως ξέφυγα εκείνες τις μερες και ένιωσα πολύ καλύτερα. Αλλά νομίζω πως ο κυριότερος λόγος που ένιωσα καλύτερα ήταν επειδή είχα ξεκαθαρίσει τα πράγματα στο μυαλό μου. Ήξερα τι θέλω. Εσένα. Καθώς όμως περνούσαν οι μέρες, σε έβλεπα να αλλάζεις. Κυρίως απέναντι μου αλλά και προς τους άλλους. Δεν σε κατηγόρησα ποτέ ούτε θα τολμούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Άλλωστε, γνωρίζεις καλά πως σε σέβομαι με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσα να σεβαστώ ποτέ έναν άνθρωπο. Παρ'όλα αυτά, κάτι μέσα μου ένιωθε κενό. Λες και κάποιο κομμάτι του εαυτού μου ξανά έγινε μαύρο και χάθηκε. Ίσως όταν αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε ένιωθα το κομμάτι που σου έδωσα να φεύγει μακριά μου. Ίσως τελικά η κατασκήνωση να μην βοήθησε και πολύ, αφού όσο ήμουν εκεί δενόμουν όλο και περισσότερο μαζί σου, με αποτέλεσμα αργότερα τα πράγματα να δυσκόλευαν συνεχώς για εμένα.. Ξέρεις, δεν στο είπα ποτέ, αλλά όσο έβλεπα το καλοκαίρι να τελειώνει ευχόμουν πως ίσως μια μέρα θα μπορούσαμε να είμαστε αγκαλιά κάτω από το φως χιλιάδων αστεριών, όσο μελό και αν ακούγεται αυτό.