~ANLAŞMALI EVLİLİK~

~FİNAL~

Yeni Yıl 90 gün sonra

Sahte Elvis , orijinal kralın taklidini yaparcasına kalçalarını soldan sağa salladı ama Sasuke onun, kıçında kaşıyamadığı bir yer varmış gibi göründüğünü düşündü. İlk nikâhındakinin yarısı kadar bile sarhoş olsa çoktan kahkahadan yere kapanmış olurdu. Ama bu defa tamamen ayıktı. Bugünün her anını hatırlamak istiyordu.

"Pekâlâ, tamamdır," dedi Elvis onlara dönerek. "Sen Sasuke Uchiha Sakura Uchiha'yı eş olarak kabul ediyor musun; bir kez daha?"

Sakura'nın dans eden gözlerine bakan Sasuke bundan daha mükemmel bir an düşünemiyordu. İlk nikâhları asil bir sebepten ötürü gerçekleşmişti ama bu defa Sasuke onu sadece içini dolduran ve ruhunu saran türden bir aşk için eşi olarak kabul ediyordu. Bu, yeni yaşamının başlangıcıydı ve bundan daha mutlu olamazdı.

"Evet, ediyorum," dedi adam, sesi hisleri yüzünden biraz boğuk çıkmıştı. "Hem bugün hem de son nefesimi verinceye dek her gün."

Elvis elini kalbine koydu ve başını abartılı bir şekilde eğdi. "Ay, bu çok güzeldi dostum. Gerçekten, çok dokunaklı."

Sakura gülmesine engel olmak için dudaklarını içeri çekti ama Sasuke adama bir kaşını kaldırarak baktı. Adam durumu hemen idrak edemeyince bir kez daha şahitleri olan İno, Shikamaru'nun yanındaki yerinden yardıma koştu.

"Pardon Bay Kral ya da Peder Elvis ya da artık adınız her neyse. Lütfen biraz acele eder misiniz? Bir kokteyle gitmemiz gerekiyor da."

Elvis dudaklarını bükerek ona gülümsedi ve parmağını "anlaştık" dercesine kaldırdı. Sasuke adamın aynı zamanda pilot gözlüklerinin ardında göz kırptığına bahse girebilirdi. "Peki ya sen Sakura , Sasuke'yi bir kez daha kocan olarak kabul ediyor musun?" Sakura, Sasuke'ye kocaman bir gülümsemeyle bakarken gözleri yaşlarla parlıyordu. "Senin mavi süet ayakkabıların üzerine ant içerim ki kabul ediyorum Elvis." Etraflarında yükselen boğuk kahkahalar, elektronik klavyenin başındaki yaşlı hanımefendinin "şişşt" demesiyle son buldu. Kadının yüzündeki kayıtsız ifade, azarlayan ses tonuna pek uymuyordu. Sasuke kadının böyle kaç yüz hatta belki de kaç bin tane törene şahit olduğunu hayal bile edemiyordu. Sakura'yla ilk evlendiklerinde bile orada oturuyor olabilirdi. Büyük ihtimalle kadını artık hiçbir şey şaşırtmıyordu ama bu onayladığı anlamına da gelmiyordu. Nikâh memurlarının beyaz, göz kamaştırıcı bir tulum giydiği ve iri favorileri olduğu düşünülünce kadın işini biraz fazla ciddiye alıyor gibiydi.

Elvis, Sasuke'nin yanına geçerek şöyle dedi: "Peki ya sen Kiba, Sara'yı karın olarak kabul ediyor musun? Bir kez daha?"

Sasuke onun kardeşleri gibi olan adamlara ve onların ruhlarını iyileştiren, tıpkı Sakura gibi onların kalplerini çalan kadınlara baktı. Sakura'yla birlikte ikinci -ve son derece ayık- Vegas nikâhlarını planlarlarken Sakura, dostlarının da nikâh tazelemek isteyip istemeyeceklerini sormayı önermişti. Sasuke hiç şüphesiz ki duyar duymaz bu fikre bayılmıştı. Ama Sakura'nın bunu neden teklif ettiğini merak ediyordu. Peki Sakura ne cevap vermişti?

"Onlar senin ailen olduğu için artık benim de ailem. Henüz onları iyi tanımıyor olabilirim ama tanıyacağım ve yıllar geçtiğinde geçmişe bakınca ilk kez bir araya geldiğimiz zaman olarak o anı hatırlamak isterim." Karısına o an bir kez daha delicesine âşık olduğunu söylemekte hiçbir sakınca yoktu, tabii böyle bir şey mümkünse. Gözlerine dolan erkeksi gözyaşlarını görmesin diye onu öpmeye başlayarak yatağa taşımıştı.

Kiba karşısındaki, ilk çocuklarını doğurmak üzere olan ışıltılı kadına gülümsedi. "Tatlı Sara'm," dedi duygusallıktan bariz biçimde boğuklaşan bir sesle. Kiba bir UFC dövüşçüsü olmasına rağmen aynı zamanda acayip iyi bir sanatçıydı ve o şairin ruhu her karısına baktığında parıldıyordu. "Seni sevgilim yapabilmek için yüz bin dolar ödedim ama bundan yüz kat daha fazlasına değerdin. Bu yüzden de evet, kesinlikle ediyorum." Elvis devam etti: "Peki ya sen Sara.. " Gözyaşları şakır şakır akan Sara'nın minik bedeni hıçkırıklara boğuldu.