Gunita ng Kahapon

1

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual person, living or dead, or actual events is purely coincedental.

This story may contain physical harassment, self-harm and (censored) words that are not suitable for very young audiences.

                         ***

    Kabanata 1: Sogmul Guy

"Miss Kim, how can you estimate your time between the academic feild and the music industry?"

Napangiti ako dahil sa tinanong ng host sa isang fast talk show. Nakaupo ako sa pang-isahang sofa katapat ng showbiz broadcaster habang ang camera ay nakatutok sa akin.

The staffs are smiling at me all along, making my nervousness subside. I know I'm doing well because the satisfaction is written on the director's face.

"Honestly, my schedule is still hectic though my manager help me to atleast perform time management. I always focus on my assignments and projects everynight while in the morning, it is between school or the industry."

The host nodded a couple of times—lowkey telling me that I did a great job answering the question. Nakahinga ako ng maluwag dahil doon pero saglit akong natigilan sa sumunod na tanong.

"Do you have someone in your mind now? Boyfriend, perhaps?"

"Oh.." awkward akong tumawa at kumapa ng maisasagot. I was caught off-guard. Well, wala naman akong boyfriend pero dahil gusto kong may nagaganap palagi na thrill sa buhay ko, tumango ako. I smiled shyly and acted that I was really in love.

"Wow! May I know his status? Non-showbiz or what?"

"Uh..." palihim akong tumikhim.

What the hell?! Wala naman 'to sa script, ah? Gawa-gawa niya lang ba 'to or talagang on the spot? Kahit naguguluhan man, nagawa ko pa ring sagutin 'yon. Hindi ko nga lang alam kung tama ba ang namutawi sa bibig ko.

"No, he's not in showbiz," pilit akong ngumiti ng maluwag dahil nagsisisi na ako sa loob-loob ko. F*ck! Bakit ko pa kasi sinabing may boyfriend talaga ako?!

"Congrats, Miss Kim! I wish you both a healthy relationship."

Mabuti na lang at nag-iba ang topic pagkatapos n'on. Marami pa siyang tinanung sa akin bago namin narinig ang clapper kasabay ng pagsambit ng 'cut'.

Tumayo ako habang inaayos ang cardigan bago tumungo papunta sa direktor. "You impressed me once again, Allyssia!" he gave me a token right after praising me for a good work. Ginawaran ko rin siya ng pasasalamat at sa iba pang tao na tumulong para sa set-up.

Saktong alas tres ng hapon ay ang paglapas ko ng building. Sumakay kaagad ako sa artista van na naka-park sa gilid bago pa may makakita sa akin. Good thing walang paparazzi na naka-aligid sa labas kaya hindi na ako nahirapan pa. Nagtataka tuloy ako kung nasaan sila.

Sinalubong kaagad ako ng aso kong pomeranian na si Snow at dinilaan ang mukha ko. Napatawa ako ng mahina bago siya niyakap ng mahigpit. Tinawagan ko si Ate Richelle—manager ko—na dalhin si Snow kapag susunduin niya ako. Gusto ko siyang makita kasi na-miss ko na lang siya bigla.