🔞Gözünüzü bir açtınız Güney Amerikadasınız Yoksulluk, kartel, çete ve uyuşturucu yüzünden sürekli tehlike ensenizde , yolsulluk yüzünden iyi bir hayatınız yok ve bu şartlar altında hayatta kalmaya çalışıyorsunuz. İşte benim hikayem Benim adım Luan...
Ben Luan Brezilya doğumlu bir erkek çocuğuyum. Annem ve babam yok, beni büyüten ise Bruno.
1998 senesi 9 yaşında.
Bir anda çığlık sesleri etrafı sardı daha ne olduğunu anlamadan Bruno hemen beni çekip temizlik deposuna koydu. -Bruno neler oluyor?
-Sesini çıkarma ve burda kal Luan.
-İçeriden bağırışma sesleri geliyordu.
- Hadi Bruno çıkar şu paraları.
-Dostum gerçekten işler çok kötü ve hiç param yok.
-Şimdi anlarız
Kapı deliğinden bakıyordum delirmiş gibi kasayı çekmeceleri açıyorlardı sonunda ise çekmecelerden birinde biraz para buldular ve aldılar.
Bruno: -Tamam alın şu paraları ve gidin hadi.
-"O kadar kolay değil yaşlı Bruno, bizlere yalan söylemenin elbet bir bedeli olacak" dedi kırmızı bandanalı adam.
Yeşil bandanalı ise ona katılıp:
-Haha eve ihtiyar o kadar kolay değil.
Bruno'ya vurmaya başlamışlardı, zavallı Bruno'nun canı çok yanıyor gibiydi. Odadan çıktım ve "Yeter artık onu rahat bırakın" diye adamları çekiştirmeye başladım. Çekiştirirken bir anda yeşil bandanalı bana tokat attı. Canım gerçekten çok yanmıştı ve yere düşmüştüm. Tam kalkıp bir saldırıya daha hazırlanırken yeşil bandanalı beni tutup sandalyeye oturttu. Biraz sonra çekip gittiler ve ben de hemen Bruno'nun yanına koştum dolaptan biraz buz alıp getirdim ve şişmiş gözüne bastırdım.
-Bruno o adamlar kimdi?
-Önemli birileri değil küçük Luan sadece bir kaç serseri işte. Hadi bakalım yardım et de dükkanı toparlayalım yoksa müşteriler bir daha buraya adımını atmaz hahaha.
-Tamam.
Bruno'nun zorla güldüğü belliydi ve yaşanılan bu olay onun epey canını sıkmıştı ama bana belli ettirmiyordu.
Her yeri bir çırpıda temizlemiyip Bruno'nun yanına koştum.
-Her yer pırıl pırıl oldu Bruno.
-Aferin küçük Luan, Bekle bakalım burda.
Gözlerim ışıltılı bir şekilde bekliyordum ve biraz sonra Bruno geldi.
-"Al bakalım, Bu gün çok cesurdun ve bunu hak ettin" dedi ve bana 2 real uzattı.
Hemen parayı kaptım, Tam dışarı çıkarken Bruno arkadan seslendi:
-2 saate burda ol, eve gideceğiz Luan!
-Tamam Bruno!
Etrafta cesetler vardı yine her zamanki gibi. Normal bir insanı gerçekten korkuturdu ama yaşadığım bölgede artık bunlar normal karışılanıyordu.
Bir kaç tane Brigadeiros de Escocia Aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ara sokaklardan geçerek yola koyuldum. Burada doğup büyüdüğüm için Favelaları avucumun içi gibi biliyordum.
Sonunda varmıştım heyecanla kapıyı çaldım ve Jessica açtı:
-Hey Jess. Hadi hemen gel sana bir sürprizim var.
-Tamam.
Bir kaç dakika sonra aşağıya inmişti.
-"Bak burda ne var" diyerek Jessica'nın en sevdiği tatlıyı gösterdim.
-"Luan sen çok iyi birisin" diyerek boynuma atladı. Gerçekten onu mutlu görmek beni de mutlu etmişti.
Hemen tatlıları yemeye koyulduk. Jessica'nın gözleri ışıldıyordu son tatlıyı da yedikten sonra biraz oynamaya başladık. Havanın karardığını çok geç fark etmiştim hemen kısa yoldan koşarak dükkana doğru yol aldım.
Yaklaşık 15 dakika sonra dükkandayım ve Bruno deliye dönmüştü.
-Kaç saattir nerdesin sen!?
-Özür dilerim Bruno jess-
-Aptal bir kızın teki için mi yani? Nesin sen? Romeo mu ha?
Söyledikleri beni çok incitmişti ama haklıydı. Hiçbir şey diyemedim.
-Özür dilerim Bruno.
-Eşyaları topla, Eve gidiyoruz.
Bir kaç eşyayı topladım ve eve gittik. Bruno yemek yapmıştı onu yedim ve televizyon izlemeye koyuldum. Bir kaç saat sonra Bruno sıkıcı haberleri açmıştı bile, Bu da uyku vaktimim geldiğini gösteriyordu. Bu gün gerçekten çok yorulmuştum hemen yatağa girip uyudum.
