dear my friend | sope✓

17§

Hoseok

Kaçıncı kez aynı numarayı aradığımı sayamamıştım. On? Onbeş? Yirmi? Ne fark eder ki? Şuan yüzlerce kez aramam bile yaptığım hiçbir şeyi değiştirmezdi.

Sikeyim, keşke değiştirebilseydi, keşke bir şeyleri değiştirebilseydim. Bunun uğruna sahip olduğum her şeyimden vazgeçebilirdim.

Keşke daha az aptal, bencil bir orospu çocuğu olsaydım. Kendi siktiğimin boktan dertlerimden etrafıma bakamaz hale gelmiştim ve bunu yeni fark ediyordum.

Ve bunu yine de kendi kendime fark edememiştim. Olanları anlamam için çıkıp birinin yüzüme haykırması gerekmişti çünkü ben bir gerizekalıydım.

En yakın arkadaşımın çektiği acıları fark edemeyen bir gerizekalıydım. Sadece kendi derdini umursayıp etrafta olan bitene sırtını dönmüş bir gerizakalıydım. En yakın arkadaşının acılarını görmemek için gözlerini kapatmış siktiğimin bir gerizekalısıydım.

Jeongguk'um...

Her ne olursa olsun yanımda olan Gguk'um...

Seni göremeyen bu bencil aptalı affet.

Özür dilerim.

Binlerce kez, yüzbinlerce kez özür dilerim. Gözüm Yoongi'den başkasını görmediği için özür dilerim. Onun için her acı çektiğimde senin kollarında ağlayıp sana bunu yaşattığım için özür dilerim. En yakınımın yaşadıklarını göremeyecek kadar kör olduğum için milyonlarca kez özür dilerim.

Ve

Teşekkür ederim Jeongguk

Hiçbir zaman yüzüne karşı teşekkür edemediğim için de özür dilerim.

Berbat biri olduğum için özür dilerim,

her zaman, ne olursa olsun bu berbat insanın yanında olduğun için teşekkür ederim.

Ağladığım her gece beni sıkıca sarıp yavaşça saçlarımı okşadığın için teşekkür ederim. Beni yanında olduğum her dakika güldürmeye çalıştığın için teşekkür ederim. Yanımda olamadığın zamanlarda bile bir şekilde beni yalnız hissettirmediğin için sana milyonlarca kez teşekkür ederim.

Benim hissetiğim her şeyi gözlerime bakarak anladığın için teşekkür ederim.

Ama ben seni anlayamadım Jeongguk?

Ben senin gözlerine baktığımda ne yaşadığını anlayamadım.

Gecenin bir saati beni ağlayarak arayıp yanına çağırdığında ve
"Soru sorma Hoseok sadece bırak bu gece de ben ağlayayım." dediğinde gerçekten de sormadım Jeongguk. O cümlenin aslında "Lütfen sor" diye çığlıklar attığını duyamadım.

Çığlıklarına kulaklarımı tıkadım ve seni duyamadım.

Ben ne zaman bu kadar bencil bir insan haline geldim?

Beni neden sevdin Jeongguk?

Kendi sorunları dışındaki her şeye gözlerini kapayıp, kulaklarını tıkayan bir insanı nasıl ve neden sevdin?

Senin sevgini hak etmeyen bu bencil arkadaşını nasıl sevdin?

Sikeyim ki neden kendinden bile vazgeçebilecek kadar bana aşık oldun Gguk?

Kafamın içinde dolanan yüzlerce düşünce ve tek bir isim beni mahvedecek hale getirmişti. Jeonnguk'un son mesajını okuduğum anda hiçbir şey düşünemeyerek kendimi evimin dışına atıp evime çok da uzak olmayan evine doğru koşmaya başlamıştım.