Günlerdir mesajlarıma cevap vermiyordu. Ona zaman tanımıştım, yanına gitmemiştim ama artık sabrım tükenmişti. Jeongguk'un durumuna üzülmüştüm ama Hoseok'a da üzülüyordum. Kendini harap etmişti suçluluk duygusuyla.
En son hastaneden görmüştüşüm onu. 15 yıldır 3 günden fazla ayrı geçen günümüz olmamıştı. Ona çok alışmıştım, yokluğuyla yüzleşmek çok zordu.
Şimdi ona verdiğim zaman dolmuştu, evine gidiyordum. Yüzleşmemiz gerekiyordu, daha fazla kaçamazdık. Ben aylardır kaçıyordum, Hoseok ise belli ki senelerdir.
Kapıyı annesi açmıştı. Kısaca selamlaştık ve Hoseok'un odasına çıktım. Kapıyı açıp içeri girdim. Penceresinin önündeki koltuğa ters bir şekilde oturmuş pencereden dışarı bakıyordu. Kulaklıkları takılıydı. Anahtarla kapıyı kilitleyip anahtarı cebime koydum. Nasıl söze başlasam diye düşünürken Hoseok arkasına dönüp beni gördü.
"Ne arıyorsun burada?" Böyle davranması içimi acıtıyordu.
"Mesajlarıma cevap vermeyecektin ve ben seni sonsuz kadar bekleyecektim öyle mi?" Bana cevap vermeyip ayağa kalktı, kenara itti. Kapıyı açmaya çalıştı.
"Ver şunun anahtarını."
"Gel ve al Hoseok." Bıkkınlıkla nefesini verip solumdaki yatağına ilerledi. Bacakları yatağın dışında kalacak şekilde uzanarak tavanı izlemeye başladı. Eskiden olsa gelir üstümü arardı, anahtarı alırdı. Gidip yanına uzandım.
"Yetmedi mi Hoseok? Hislerimizi bekletmemiz yetmedi mi?"
"Ne hissinden bahsediyorsun? Daha 1 ay önce sevgilinden ayrıldın, sana inanmamı nasıl beklersin?"
"Seninle yattığımız geceden sonra çok düşündüm. İçkiye dayanıklı biriydim ama kabullenmek istemedim, inkar ettim . Sikeyim, çocukluğunu bildiğim birine aşık olamazdım ya?" Dediklerim üzerine alaycı bir şekilde güldün. Takılmadım ve devam ettim.
"Senden uzaklaşmaya çalıştım, beceremedim. Jimin yüzünden uzaklaşacağımı söyledim ama yalandı, kimsenin benim üstümde böyle bir gücü olamazdı. Yanında olduğum her an sana karşı çekim hissediyordum, kendime hakim olmak çok zordu. Bir gün yine dayanamayıp seni öptüm. Sevgilinin oluşu içimde inanılmaz duygulara sebep oluyordu, sanırım kıskançlık böyle bir şeydi ama ben kıskanmazdım. Birçok sevgilim olmuştu ama ben kıskanmazdım. Ayarlarımla oynuyordun Hoseok. Artık hislerimi yavaş yavaş kabulleniyordum. Emin olunca da sana söyledim. Bu benden uzak kaldığın 2 hafta her şeyi kesinleştirdi. Seni seviyorum Hoseok, bunları gözlerine bakarak söyleyemezdim."
Sözlerimi bitirir bitirmez Hoseok'a döndüm. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu. O da yavaşça vücudunu bana döndürdü, bedenini bana yaklaştırdı. Sımsıkı sarıldı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.
Gülümsedim, kollarımda ağlamasını bile özlemiştim.
artık bu birleşmenin gerçekleşmesi gerekiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sope ile kalın... ve son olarak;
profilimde yeni ve kısa bölümlerden oluşan bir kurgu olan Fading Away var, göz atmayı unutmayın, yorumlarda buluşalım
