dear my friend | sope✓

ve son.

"Yoongi, sevgilim yetiş bana!"

Hoseok elindeki poşetlerle koşarken arada arkasında nefes nefese kalmış kocasını kontrol ediyordu. Bir kez daha kontrol etmek istediğinde birine çarptı, elindeki poşetler yere düştü. Hoseok hemen özür dilemek için çarptığı kişiye baktı.

"Jeongguk..."

Kardeşi gibi sevdiği adam 3 yılın sonunda gelmişti. Sıkıca sarıldılar birbirlerine, yılların özlemi vardı. Hoseok bu süreç boyunca Jeongguk ile olabildiğince az görüşmüştü, aralarındaki ilişkinin gidişatını Jeongguk'un belirlemesini istiyordu.

Şimdi gelmişti işte, arkasında duran Taehyung'la bir hayat kurmuştu ve şimdi gelmişti. Ayrıldılar, ikisinin de gözleri yaşlanmıştı.

"Ne kadar büyümüşsün, benim bebeğim nereye gitti?"

Jeongguk tavşan dişleriyle hyunguna gülümsedi. Unutmuştu işte onu, içi yaşadıklarından dolayı buruktu ama unutmuştu. Taehyung'u seviyordu.

"Sanırım onu yedim."  Jeongguk Yoongi'ye el salladı. "Yoongi hyung, nasılsın?"

Yoongi rahatsız etmek istemediği ikilinin yanına geldi. "İyiyim Jeon, seni de iyi gördüm."

Jeongguk eliyle süperim işareti yapmış ve Taehyung'a dönüp onu yanlarına çekmişti.

"Hyunglarım bugün size misafir olabilir miyiz, ben çok özledim de."

Ne kadar büyüse de hala o çikolatalarla kandırdığım bilgisayar oyunu bağımlısı çocuk diye düşündü Hoseok.

O akşam güzel bir yemek yediler ve eski günlerden konuştular. O günden sonra bu dörtlü hiç ayrılmadı ve kocaman bir aile oldu.

ve son.

zaten devam etmemi istemezdiniz?

gecenin bilmem kaçında yazılmış sıradan bir finaldir hatta final bile denemez fin diyelim( sabah uyanıp siliyormuşum falan)

güzel bir final değildi ama kısaca ne durumda olduklarını anlattım, beklentinizi karşılayamadığım için özür dilerim

okuduğunuz için teşekkürler, aşırı çalkantılı bir ficti ve benim için gir yük haline gelmişti

uzun bir ara vermiştim çünkü kurgulayarak başladığım bir fic değildi

destekleyen herkesi öpüyorum ve sizi seviyorum❤️

profilimdeki diğer kurgulara bakın lütfen, çünkü onlar cidden kurgu😔