Armie's POV
"Dayum! I don't know how."
"Just hold on to the rope tightly."
"Fck you,Matt! Pag ako nalaglag."
"Then fck me."
"What?! No!!"
"Hahah. Stop being so serious, oryt? I won't let you fall. I'll catch you." Nagdodouble meaning si Matt like omg ang landi.
Hinigpitan ko yung hawak ko sa rope ng kabayo. Tinuturuan akong maghorseback riding ni Matt. We've stay in his Rancho for 3 days and so far.. I'm enjoying.
"Ilang years na pala sayo si Savannah?" I'm referring to the horse that I am riding.
"It has been 5 or 6 years."
"Wow. Bakit Savannah?"
"Ah. Remember the last book na binasa mo bago tayo nagbreak?"
"O M G naging tayo pala? Hahah."
"Oo kaya!" He said and pouted.
"So the last book... Dear John, I guess."
"Right. Pinangalan ko siya ng Savannah dahil dun."
"Wow. Bakit hindi John?" He started at me for a sec and I get it.
"I was just joking please. Haha. Nagugutom na ako. Can we eat for a bit?"
"Sure,Dear. Come here." Inalalayan ako ni Matt na makababa ng maayos sa horse. Pero mali yung pagapak ko sa floor kaya nadapa ako sakanya.
"Are you alright?"
"Natural hindi! Ang sakit ng paa ko." Reklamo ko. Nagulat na lang ako dahil bigla na lang niya akong binuhat at nalakad na siya pabalik sa bahay. That cute little gesture tho. Wala among naalala na time na kasama ginawa ni Jin sakin to.
Nangmakarating na kami sa bahay,binaba niya na ako sa sofa. Hindi ko alam kung bakit ganto ang nararamdaman ko pero alam ko sa sarili ko na mahal ko parin so Jin. Love is not just like that. Hindi siya yung bagay na pagaway mo na bigla mo nalang bibitawan. Sa pagmamahal kahit drug lord man yang lalaking iniibig mo, Hindi siya ganun kadaling bitawan. May part pa din sayo na hinahanap siya because he is a part of your life--- he's a part of you. Kulang na lang nga itali mo yung sarili mo sakanya. Ganun yung tunay na pagmamahal. May sakit na kasama ang pagibig. Parang sobrang sakit naman ata tong nadama ko. Abnormal na to. Hindi ko maintindihan kung bakit na naghahanap pa siya ng iba? Putangina! Hindi na ba talaga ako sapat? Hindi na pwedeng ako nalang?
"Ayan nanaman. Umiiyak ka nanaman." Sabi ni Matt saka niya pinunasan yung luhang pumapatak taking sa Mata ko.
"Am I not good enough?" Tanong ko. Hindi ko alam pero bigla nalang akong bumigay at umiyak na parang batang iniwan ng kanyang ina.
"Don't. Baby. Don't you think about that. You are the greatest person that I ever known. I love you, y'know."
"You do?"
"Of course, I do." He said and he hugged me so tight.
*you say I'm crazy but you don't think I know what you've done~
When you call me baby~ I know I'm not the only one~*
"Sorry sorry.. I have to answer this call." Lumayo si Matt saakin saka niya sinagot yung phone niya. Para saakin ba yung ringtone niya?
Bumalik na si Matt. "Si Mom mo, gusto ka daw makausap." Inabot niya saakin yung phone niya.
"Hello Ma?" Pumunta ako sa labas ng bahay.
[ARMIE JUNG, I DIDN'T RAISE YOU LIKE THAT. ANO BA ANG NASA ISIP MO AT SUMAMA KA SA LALAKING YAN? DO YOU WANT ME DEAD? ANO NA LANG BA ANG IISIPIN NG PARENTS NI JIN SAAKIN NIYAN? HINDI MO MAN LANG BA INISIP ANG KALAGAYAN NAMIN BAGO KA LUMANDI?]
"TANGINA MA! AYOKO NA. MASAKIT NA. TANONG MO SAKIN KUNG HINDI KO BA INIISIP ANG KALAGAYAN NIYO?! BAKIT MA? INIISIP BA NINYO ANG KALAGAYAN KO? ILANG BESES NA AKONG NASAKTAN! PERO NAGREKLAMO BA AKO? AYOKO NA, MA. THERE IS NO FUCKING WAY THAT I'LL STILL STAY WITH JIN."
[ANAK... sa tingin mo ba, hindi ko na raramdaman yan? Sa tuwing nakikita ko kung paano tinitignan ng papa mo ang nanay ni Jin, parang gusto ko nang magpakamatay. Pero iniwan ko ba kayo? Oo na, inaamin ko na hindi ako naging perpektong Ina sainyo. I'm trying to change right now. Please. Give your Mama a chance. Makipagbalikan ka Kay Jin kahit para lang sa mga anak mo. Ayokong maranasan mila ang nadama mo. Ayokong magkaroon ng sama ng loob ang mga apo ko sa Ina nila.]
I can't believe I'm having this talk with my mom right now.
"Ma, I am giving you a chance but please wait for me to get ready. Wait for my wounds to cure up. I have to go. I'll be back soon." I switched the phone off.
After a month...
"Okay! Cut!" Sigaw ni Direk. We bid our goodbyes.
"Here ya go." Abot ni Matt saakin ng vitamin water.
"Thanks bro."
"No problem, Babe." He said and he kissed my lips.
"SO MUCH SKINSHIP HERE!" I look over my shoulder and saw Soohyuk posing on the door.
"Pssh. Dimwit!" Sigaw ko. Humarap ulit ako kay Matt. "Babe, kakausapin ko lang saglit to.I will be back for a bit." Bulong ko saka ko siya kiniss. Bigla naman nagwhistle si Soohyuk. He is so panyira talaga ng moment.
"Tara na nga, Noob!" Hinila ko na si Soohyuk. Nagstop kami sa malapit sa seashore. Umupo ako sa buhangin sumunod naman siya.
"So anong plano mo?" Tanong niya.
"Hindi ko alam. Doon parin ba nakatira yung puta?"
"Oo. Gusto mo bang kausapin ko si Jin?"
"Wag na. Hahaha. Masaya naman ata siya na kasama niya araw-araw yung putang yun."
"Ang bitter mo."
"Hindi naman kasi nangyari sayo yung nangyari saakin."
"Oo na. Chill."
/flashback
Kailangan ko talagang bumalik. Tama ang Mama ko. Para na rin ito sa mga bata. Kailangan ko lang naman explanations niya. Tiwala naman ako na wala silang ginagawang masama. Because we are just so in love with each other.
Nagpark na ako sa labas ng bahay. Baba na Sana ako pero may nakita kong amino ng dalawang tao. I stared at them. Napakaswerte ko 20/20 ang Mata ko. Bigla nalang silang naghalikan. Hindi ko alam pero mabilis kong pinaandar ang sasakyan ko nang makita ko ang itsura ng lalaki. It is my husband.
/end of flashback
