"BABA, DUR LÜTFEN!"
Babam ellerini tişörtümden içeri sokarken sadece ağlayıp çığlık atabiliyordum. Ben bağardıkça daha çok sinir olup bileğimi tuttuğu elini sıkıyordu.
Neden böyle yapıyor. Babalar her zaman ailelerini sevmez mi? Okulda herkes hep ailesiyle yaptığı güzel şeyleri anlatıyor. Bizse sadece babamın her gün sinirle annemi dövmesini ve sıranın bize gelmesini izliyoruz.
Bugünse farklı bir şey oldu. Babam hareket etmeme izin vermiyor. Neden elleri üzerimde geziniyor? Ona engel olmaya çalışıyorum ama gücüm yetmiyor. Andora şuan evde değil ve beni kurtaramaz, annem nerde bilmiyorum. Neden bana yardım etmiyor?
Normalde sadece biraz döver ve sıkılınca bırakır. Ama bugün daha kötü davranıyor. Korkuyorum, daha ne kadar buna katlanmak zorundayım. Artık dayanamıyorum.
"YETER. YETER. DUR BABA. ANNE! NERDESİN? LÜTFEN BANA YARDIM ET. BABAM CANIMI YAKIYOR "
Tam tişörtümü çıkaracakken arkadan sert bir ses geldi. Gözyaşlarım yere damlarken ne olduğunu anlamaya çalıştım. Annemin elinde kürek vardı. Babamsa yerde hafif bir kan birikintisi içinde yatıyordu.
