2-

4.6K 477 116
                                    

"FERHAN!"Annesinin sesiyle gözlerini birden açtı."KALK HADİ!OKULA GEÇ KALIYORSUN!"

Kuruyan boğazı dehşet bir acı verirken baş ağrısıda, bu acıya ortak olmuştu."FERHAN!"

"Kalktım!"Kısık sesinin el verdiği kadarıyla bağırdı.Perdeyi kaldırarak,camın kenarına koyduğu su şişini aldı.Suyunu içerken gökyüzüne baktı.

Sıradan bir güne uyanmıştı...Her zaman olduğu gibi.

Daha fazla oyalanmamak adına yatağından kalktı,mavi yatak örtüsünü düzelttikten sonra okulun beyaz gömleğini ve siyah pantolonunu giyerek mavi,bulut desenli hırkasını üzerine geçirdi.

Havalar daha sıcaktı ama o yazın ortasında bile üşüyen biri olduğu için bu havalar bile ona soğuk geliyordu.

Siyah saçlarına eliyle şekil verdikten sonra mavi gözlerini saklayan, yuvarlak gözlüklerini taktı.

Çantasını sırtına taktıktan sonra çalışma masasının üzerine bıraktığı, mavi resim defterine uzandı.

En son çizdiği Arda'nın eskizi ile duraksadı...Dün sınıfta onu çizerken göz göze gelmişlerdi sonra....

Sonra ne olmuştu?

Başının ağrısı, düşünceleri ile şiddetlenirken defteri kapatarak çantasına koydu.

.

Sırasında oturmuş gerginlikle, listeden sözlüye kaldıran coğrafya hocasının, kendisini seçmemesi için bildiği tüm duaları okuyordu.

Ama kendi hikayesinin başrolü olduğu için hocanın "Ferhan." Diyerek sıradaki sözlü kurbanı olacağını biliyordu.

Ayağa kalkarken bütün sınıf onu izliyordu...Arda dahil.

Bu onu daha çok strese sokarken,bildiği her şeyi unutmuştu.

Hocanın "Türkiye'de hangi yıllarda nüfus azaltma politikası uyguladığını söyle." Demesi ile gözlerini titreyen ellerine çevirdi."Ferhan,sana soruyorum yavrum."

"Ş-şey...Iı...."Sınıftaki bir kaç kişi onun bu haline gülerken boğazına bir yumru oturdu.

"Bilmiyorsan,bilmiyorum de!"
Hocanın sinirle bağırması ile yerinde sıçrarken,ağlayacak raddeye gelmişti.

"1965 sonrası."Arda'nın sessizliği delip geçen sesi ile herkes ona döndü."Sana değil,Ferhan'a sordum."Hoca sinirli bakışlarını sarışın çocuğa çevirmişti şimdi.

"Bilmiyor işte,neyi zorluyorsun?Aldın cevabını."Arda'nın bu ukalalığına herkes alışıktı.

Her zaman,kim olursa olsun dobraydı,laflarını esirgemezdi,an ne düşünüyorsa onu söylerdi.

Hoca sinirle soluyarak Ferhan'a döndü."Otur."

Ferhan kendisine denileni yaparak sırasına geri oturdu.

En arka cam kenarında oturuyordu...Yalnız başına.Dolu gözlerini camdan dışarıya çevirerek bulutlara baktı.

Annesi onu uyandırmıştı,mavi defterini çantasına koymuştu....Sonra kendisini okulda bulmuştu.

Bunları düşündükçe ağrıyan başı ile  kafasını,masanın üzerinde birleştirdiği kollarına koyarken gözlerini kapattı belki uyumak ona iyi gelirdi.

.

Görüdüğü kediyi takip ederken okulun arkasına gelmişti.

Arda yalnız başına sigarasını içerken, telefonuna bakıyordu.

Gergin bir şekilde yutkunarak etrafına bakındı ama kedicik ortalıklarda yoktu.Çaktırmadan arkasını dönmüş gidiyordu ki "Teşekkür et." Diyen Arda ile yerinden kıpırdayamadı."E-efendim?"

"Teşekkür et.Derste seni kurtardım."Arda sigarasını söndürerek elleri ile oynayan çocuğun,büyük adımlarla yanına geldi.

"Evet?" Beklentiyle konuştu Arda."T-teşekkür ederim.."Ferhan,bakışlarını ellerinden çekmeden mırıldandı.

Arda kendisine şöyle bir baktıktan sonra alayla gülerek yanından geçip gitti.

Ferhan hızlı hızlı atan kalbine  göğsüne bir iki kere vurdu.

.

"Kankaaa! Ödevi yaptın mı ya?" Diye bağırarak,sınıfa giren bedenle lanet etti.

Bu çocuğun başka repliği yok muydu? Her gün, her gün aynı soruyu sormak zorunda mıydı?

Ferhan gozlerini devirdi "Yaptım." Çocuk yanına gelerek elini uzattı."Versene!Sana çikolata ısmarlarım."

'Her seferinde aynı şey.Ödevimi alıyor,çikolata ısmarlayacağını söylüyor....Ama hiçbir zaman çikolata ısmarlamıyor.' Diye içinden geçirdi.

"Sen,bana ne zaman çikolata ısmarladın ki?"Diye sordu."Şaka mısın?Ödevleri verdiğin her zaman çikolata alıyorum sana!"Diye çıkıştı.

Ferhan itiraz eden çocuğa gözlerini devirdi...Sahi,karışındaki bedenin ismini bile bilmiyordu!"Senin ismin ne?"Diye sordu.

"Sağ ol kanka!"Çocuğun neşeli sesi ile "Önemli değil." Diye mırıldandı.

Elinde çocuğa uzattığı ödevi fark ettiğinde kaşlarını çattı.

Ödev çantasında ne ara çıkararak çocuğa vermişti ki?

İsmini sormuştu!Neden cevap vermemişti?Ayrıca çocuk ona çikolata falan ısmarlamıyordu!

Tam giden bedenin arkasından, itiraz edecekti ki aklına gelen çikolata ısmarlamaları ile durdu.

Daha önce böyle bir şeyler yaşadığına emin değildi..

Gördüğünüz her kedinin peşinden koşmayın

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gördüğünüz her kedinin peşinden koşmayın....Ya da beyaz tavşanı takip etmeyin.

SİZLERİ SEVİYORUM.

MUKADDERAT (BxB) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin