STATUS: Waiting, Hoping and Praying (COMPLETED)

Chapter 49

AN:// next update will be an author's note. If I were you, I'll read it. 

Enjoy reading. 

December 30.

Sa ordinaryong tao, normal na araw lang ang December 30. Rizal Day, commemoration ng Rizal Day bombing. Ano pa ba? Pwedeng birthday, monthsary, anniversary atbp. Meron pa siguro dyang post-Christmas celebration.

Sa dami ng mga taong may dapat icelebrate ngayong araw na to, I'm too selfish to wish na sana wag ng dumating tong araw na to.

Gusto kong kalimutan yung mga nangyari kahapon. But those thoughts won't leave me alone. Tama nga siguro si John Green, pain demands to be felt. Kahit anong iwas natin. Kaya kahit kailan di ako naniwala kay Ricky Lee. Relative ang pagiging masaya? Sinong niloko mo. Kung relative talaga ang pagiging masaya, edi sana wala ng nagpapakamatay out of loneliness, suicide rate will drop to zero. Kaso Opinyon ni Ricky Lee yun. I can't do anything about it. Hindi naman kailangan lahat ng nababasa mo iaabsorb mo.

Pero sana may instruction manuals sa relationship no? So that we will know how to deal with life's shits. kadalasan kasi ang hirap ng sabayan. Kung hindi nakakapagod, nakakalito. Can we blame everyone if ever nagkakamali sila sa desisyon nila?  I don't know and I don't think so. Gah! I need to stop overanalyzing things. 

It's already 3:00 in the morning. Siyam na oras na yung lumipas pero pakiramdam ko nasa tabi ko pa rin sya at yung isang kamay niya nakatakip sa mga mata ko. 

'why me?' I complained inside my head.

'naririnig mo ko diba? Sabihin mo sakin bakit ako? Of all the people bakit ako? Sabi nila you know what's best for everyone. Is this how you will give me the best? By hurting me too much?' I begin to sob. It sounds gay but I'm hurting physically and emotionally. Physically dahil sa suntok ni Seth. Emotionally because of Trixie.

** FLASHBACK

"can you do me a favor?" tanong ko kay Seth.

[what is it?]

"give me Trixie's number" 

[isesend ko na lang sayo] tapos naputol na yung linya. Nakakapagtaka, di man lang sya nagdalawang isip na ibigay sakin yung number.

Nung nareceived ko na yung number niya, I press call.

[hello]

"pwede ba tayong magkita?"

[tell me where]

"sa park malapit sa sementeryo"

**

umupo ako sa isang upuan na gawa sa semento dun. 

"isn't it strange? nakikipagkita ka sa isang babae the night before your wedding? " bati niya sakin.

Kinuha ko yung ibibigay ko sa kanya sa bulsa ko.

"naiwan mo to" ibinigay ko sa kanya yung kwintas niya.

"keep it"

"I don't need it" I said.

"isipin mo na lang regalo ko yan sayo. Best wishes"

napatingin ako sa kanya pero yumuko ulit.

"yan lang ba kailangan mo? Makakaalis na ba ko?" tanong niya ulit.

"honestly I don't want to see you. But really want to talk to you."

pero imbis na umalis, tumabi pa siya sakin.

"look at me" she commanded like a queen.

Inangat ko yung ulo ko but I wasn't able to see her. She covered my eyes with her hand.