Bir bakış, karanlık oda
Tam sana göre
Zaman çok hızlı geçti
Bunu tekrarlıyorsun
Bir ceketin üzerindeki düğmeler
Neşeli bir espiri
Tecrübe yok, çok fazla değil
Ama yeterince gördün
Sohbet, araba kullanır
Geceyarısında kahve…
Işık yansıtır
Boynunda zinciri
“Yukarı bak” der adam
Ve omuzların hafifçe dokunur
Tecrübe yok, tek dokunuş
Yeterince hissettin
Bunu sessizlikte, sessizlikte duyabilirsin
Eve giden yolda,eve giden yolda bunu hissedebilirsin
Işıkların sönmesiyle,ışıkların sönmesiyle bunu görebilirsin
Sen aşıksın,gerçek aşık
Sen aşıksın
Sabahleyin, onun evinde
Yanık tost, Pazar günü
Sen ona karşı sabırlı olursun
O, sözünü tutar
Ve bir defalığına boş verirsin
Korkularını ve hayaletlerini
Bir adım, fazla değil
Ama yeterince söylendi
Kaldırımlarda öpersin
Kavga eder ve konuşursun
Bir gece adam uyanır
Yüzünde tuhaf bir bakış
Tereddüt eder…sonra der ki
Sen benim en iyi arkadaşımsın
Ve bunun ne olduğunu anladın
O, aşık
Bunu sessizlikte, sessizlikte duyabilirsin
Eve giden yolda,eve giden yolda bunu hissedebilirsin
Sönmüş ışıklarla,sönmüş ışıklarla bunu görebilirsin
Sen aşıksın, gerçek aşık
Ve böyle devam eder
Siz ikiniz bir kar küresinde daire çizrek dans ediyordunuz
Ve o (adam) şehir merkezindeki ofisinde senin resmini bulunduruyor
Ve şimdi neden şuurlarını kaybettiklerini ve savaştıklarını anlıyorsun
Ve neden bunu sözlerle ifade etmeye çalışarak bütün hayatımı harcadığımı
Çünkü bunu sessizlikte duyabilirsin
Eve giden yolda bunu hissedebilirsin
Işıklar sönünce bunu görebilirsin
Sen aşıksın, gerçek aşık
Sen aşıksın
Bunu sessizlikte,sessizlikte duyabilirsin
Bunu,eve giden yolda,eve giden yolda hissedebilirsin
Bunu,ışıkların sönmesiyle,ışıkların sönmesiyle görebilirsin
Sen aşıksın, gerçek aşık
Sen aşıksın
Bunu sessizlikte,sessizlikte duyabilirsin
Bunu,eve giden yolda,eve giden yolda hissedebilirsin
Bunu,ışıkların sönmesiyle,ışıkların sönmesiyle görebilirsin
Sen aşıksın, gerçek aşık
Sen aşıksın.
