Taehyung, yanıma geldi ve minik elleriyle gömleğimi çekiştirdi. ''Efendim TaeTae? bir sorun mu var abiciğim?'' diye sordum. Taehyung, başını olumsuz anlamda salladı. ''Ben acıktım hyung'' dedi. Gülümsedim ve saçını okşadım. ''Tamam Taehyunggie, Sehunnie hyungunu çağırırım siz onunla oynarken ben de markete giderim tamam mı?'' diye sordum. ''Tamam hyung dikkatli ol, teşekkür ederim!'' dedi ve gülümsedi. ''Olacağım Taetae. Ben de rica ederim Taehyunggie'' dedim ve Sehunu aradım rehberimde, bulup cevap vermesini bekledim.
''Alo? hyung?''
''Sehunnie müsait misin?''
''Evet hyung, Vivi ile oturuyorum bir sorun mu var? yoksa Park sana bir şey mi yaptı?''
''Hayır hayır ben iyiyim, markete gidip geleceğim ama Taehyung ve arkadaşını da yalnız bırakamam gece gece benimle gelirse korumalar yine ortaya çıkabilir ve-''
''Tamam hyung sakin ol gelip ben ilgilenirim çocuklarla merak etme.''
''Teşekkür ederim Sehunnie, seni seviyorum.''
''Rica ederim hyung sen benim abim gibisin Taehyung benim de kardeşim ve ben de seni seviyorum.''
Çok geçmeden Sehun gelince Taehyungu ve Jimini ona bırakıp çıktım.
Arkamdan birilerinin geldiğini hissettim, yavaşça bakmak istedim ama ürktüm. Adımlarımı hızlandırınca onlarda aynısını yapmaya başladı. Koşuyordum, arkama bakmadan koşuyordum, korkudan nefes alamaz hale gelmiştim. Bir ara yere düştüm ama hızlıca kalkıp kaldığım yerden devam ettim. Aniden biri tarafından kolumdan çekildim. Adamlar, durdu.
''Onu ele geçirirsek Park Chanyeol da elimize geçer, bulun onu!''
Adamlar tekrar koşmaya başlayınca kafamı yasladığım göğüse bakacaktım ki o kişi daha çok sarıldı. Biraz aramıza mesafe koyunca onu gördüm, Park Chanyeolun ta kendisiydi. ''Senin yüzünden kediden kaçan fare gibi kovalandım, uzak dur benden'' dedim. Elimi görmüş olacak ki, tuttu ve kendine yaklaştırdı, cebinden küçük bir bez çıkardı ve elimin üstüne koyup sardı.
''Özür dilerim...''
''Dilemen o adamların beni korkudan öldürmesini değiştirmiyor ya.''
''Biliyorum ama... yine de özür dilerim, ışığım.''
Aniden bana sıkıca sarıldı, neye uğradığımı şaşırdım. ''Yine olmasına izin vermeyeceğim.''
Sesi daha ağlamaklı gelince durdum. ''Hey... Park, sen iyi misin?''
''Sen burada oldukça iyiyim, Baekhyun.''
''Neyse... gidelim sen de o korkunç korumalarına demek yerine kendin teslim al Jimini, yemeği yiyin ve gidin.''
Bana şaşkınca baktı daha sonra gülümsedi, o gülümseme...
''Farklı bir anlam arama yemin ederim...!''
Aniden hızlı bir şekilde alnıma öpücük bıraktı.
''Seni...! lanet...''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I am NOT your boyfriend ¦ ChanBaek
Fanfiction"Ben senin sevgilin değilim, Park Chanyeol! Şimdi, korumalarına gitmelerini söyle Ve beni unut, çünkü senin ile ilgilenmiyorum, şimdi izin verirsen gitmem gereken bir yer var."
