Violines bajo el agua| tłumaczenie

5. Człowiek, który ignoruje.

**EDYTOWANO 03/04/17**

.

5. Człowiek, który ignoruje.

...

Stwierdzenie, że pierwsza klasa to katastrofa, jest niewątpliwie faktem.

Nie tylko z powodu utraty około stu sześdziesięciu szylingów w zaledwie dwie godziny, ale także dlatego, że Harry czuje się zdruzgotany, zawstydzony i zazdrosny o sposób, w jaki Louis mówi po niemiecku. To jest idealne. Zbyt doskonałe.

Jeśli kiedykolwiek pomyślał, że jego wujek Douglass (okropny, obrzydliwy, nieświadomy wujek Douglass) jest najlepszym Anglikiem, który mówi w tym języku, gdy tylko Louis wyrzuca z siebie półtora kęsa po niemiecku, wie, że się mylił.

Louis jest najlepszy. Sposób, w jaki gra słowami, sposób, w jaki jego usta poruszają się w zaskakującej melodii, sposób, w jaki przeciąga samogłoski z niewiarygodnie doskonałym akcentem i intonacją. Nie mówi mu, a tym bardziej nie pokazuje mu, że mu zazdrości, ale w głębi duszy wie, że Louis go widzi. Jest to widoczne w ich oczach, ich głosie i gestach.

Kiedy Louis przerywa, aby porozmawiać z nim po angielsku i powiedzieć, że te pierwsze zajęcia będą jak test, bez nauki, Harry wzdycha. Za każdym razem, gdy Louis mówi, robi wszystko, co w jego mocy, aby poznać język swojego ciała, aby spróbować rozszyfrować, co Louis mówi, poprzez to jak wyraża się swoją twarzą lub jeśli zbyt mocno porusza ręką. Jego pierwszy błąd (i żenujący) pojawia się, gdy Louis pyta, czy chce odpocząć, a Harry z okropnym londyńskim akcentem i wymową jednorocznego dziecka mówi mu, że nie chce iść do łazienki. Louis wybucha śmiechem, że robi się czerwony za śmiechu, a on ze wstydu.

Najgorsze jest to, gdy Louis zmusza go do przeczytania książki dla dziecki, twierdząc, że jest to  proste i praktyczne słownictwo- Konieczne jest- kontynuuje- przyzwyczajenie się do słów bez zmuszania się.

Harry wygląda na zdumionego i przestraszonego okropnymi obrazkami ilustrującymi książkę. To więcej niż książka dla dzieci, wygląda jak opowieść detektywistyczna, w której straszny morderca masakruje kobietę na oczach rodziny, co pozostaje z nieodwracalnymi konsekwencjami. Chociaż Harry nie wychodzi poza pierwszą stronę, Louis mówi mu, że to, co powiedział, posłuży jako podstawa do dokładnego poznania jego poziomu wiedzy.

-Czy mogę prosić o zdanie?- pyta lekko przechylając głowę.

-Nie- odpowiada sucho.

-Twój niemiecki jest niesamowicie żałosny- i tak mówi mu Louis, powodując, że Harry westchnął z irytcją. Milczy przez kilka sekund- Czy mogę powiedzieć coś innego?

-Nie

-To zaskakujące, że udało Ci się przetrwać na tym poziomie.

Harry zawsze będzie pamiętał, że to jedna z wielu jego dyskusji w ciągu tych dwóch godzin. Louis pozostaje tak beztroski, jak tylko możliwe, nie okazując ani śladu nudy ani złości. Wręcz przeciwnie, wydaje się, że w pełni cieszy się jegocierpieniem. Ze wstydu, z jego ignorancji.

W tym czasie Thomas puka do drzwi i częstuje herbatą. Louis odmawia z szerokim uśmiechem na twarzy. Harry waha się, ale ostatecznie daje tę samą odpowiedź. Po tym kontynuuje czytanie, Louis słucha go z całą możliwą uwagą i w pozie, która jacno pokazuje, że jest tam nauczycielem.