🦋KELEBEK🦋 (NAZAT) (TAMAMLANDI)

GEÇMİŞTEKİ ANILAR

*Nazlıdan*

Odama gittikten sonra gardırobumun alt tarafındaki çekmeceyi açıp ordaki küçük kutuyu aldım ve kilidi açtım. İçinde bir sürü kağıt vardı. Hepsinde küçük küçük notlar vardı. Belki bunu saklamamalıydı ama nazlı duygusal biriydi. Belki de feyzullahtan tek farkı budur. Kutuyu karıştırınca en altındaki kolyeyi fark etti. Bu kelebekli ve taşlı çok güzel bir kolyeydi. Nazlıya kelebek lakabını ilk ateş takmıştı. O an geldi aklına:

-Flashback-

Ateş:Nazlı sana bir şey diyim mi
Dedi heyecanla küçük çocuk yanında çizim yapan küçük kıza

Nazlı:Dinliyorum ateş

Ateş:Biliyor musun ben seni bir şeye benzetsem bu kesinlikle kelebek olurdu

Nazlı gülümsedi ve kafasını kağıttan kaldırıp küçük çocuğa döndü:

Nazlı:Neden ki

Ateş kafasını gökyüzüne kaldırdı:

Ateş:Kelebekler çok narin çok güzeller. Tıpkı senin gibi

Nazlı utanmıştı ateş devam etti:

Ateş:Ve girdikleri her ortamda mutlaka dikkat çekerler rengarenk kanatlarıyla ortamda süzülürler. Sen de öylesin nazlı çok güzelsin çok narinsin ve delidolu oluşun her ortamda mutlaka kendini gösterişin masum bakışın...

Nazlı kıpkırmızı olmuştur. Tek yaptığı şey yanındaki küçük çocuğa gülümsemektir.

-Flashback son-

Nazlının gözleri doldu. Ordan birkaç not daha okudu. Onlar ateşlerle 5 yaşındayken tanışmışlardı ve o zamandan sonra sadece 2 yıl arkadaş kalabilmişlerdi yani o kazaya kadar. Bu kutuda ateşten eylemden sudan feyzullahtan fethiden notlar vardır. Onların arasında en duygusal nazlıydı ve büyük ihtimalle bunu tek saklayan da oydu. Sonra aklına bugün yaşadıkları geldi. Sanırım kardeşi haklıydı. Onlar artık arkadaş bile olamazlardı. Kardeşinin sözünü tekrarladı:"Nazlı sen uzun süre koşamıyorsun bizim yaptığımız güncel şeyleri bile yapamıyorsun ve bunun suçlusu ateş"
Haklıydı kardeşi nazlı belki de gerçeği görmek istemiyordu. Onun kalbinde çok büyük bir merhamet vardı. Kimseyi kırmak istemiyor kimseyi üzmek istemiyordu sonra da en çok kendisi kırılıyor üzülüyordu ve artık paramparçaydı....

Kutuyu aldığı yere koydu. Nefesinin daraldığını hissetti ve ilacından bir fıs aldı. Ve kendi kendine söz verdi:"Onlar artık çok uzaklar bize ve hayatımıza onlarsız devam edicez bir daha kimse zarar görmicek kimse..."

Banyoya gidip yüzünü yıkadı ve yatağına yatıp kendini uykuya bıraktı.

*Sabah*

Nazlı alarm sesiyle uyandı ama gözlerini hâla açamıyordu. El yordamıyla telefonunu bulup alarmı kapattı. Tam gözlerini geri kapatıyordu ki annesinin sesi duyuldu:

Güler:Çocuklaaarr kalkın hadi

Nazlı annesinin sesiyle kendine gelip örtüsünü açtı ve terliklerini giyip banyoya gitti. Ellerini yüzünü yıkadı ve gardırobunu açıp kıyafet seçti. Nazlı süslenmeyi çok severdi ama bugün hic istemiyordu. Dolabından koyu renk bir mom jean aldı üstüne krem bir bluz alıp üstünü giyinmeye başladı. Giyindikten sonra ayakkabı olarak da beyaz kaba olmayan bir spor ayakkabı seçti. Sonra makyaj masasına geçip saçlarını biraz maşaladı ama doğal olmasına özen gösterdi. Son olarak bir dudak nemlendiricisi sürüp odadan çıktı. Merdivenlerden aşağıya indi bütün ailesi masadaydı nazlı da yerini aldı.

Nazlı:Günaydın

Ailesi:Günaydın

Erdem:Güler bugün akşam misafirlerimiz var unutmadın değil mi