Sabah kalkıp kahvaltımı ettim. Okul üniformamı giydikten sonra arabaya binip okula gittim.
Her zamanki gibi tae erkenden gelmiş bizimkilerle sohbet ediyordu.
"Yüzünü gören cennetlik be güzelim."
"Dedi daha dün görüştüğüm şahıs"
"Ay tamam be sanada bişey denmiyor."
Gözlerimi devirerek sırama oturdum. Hala kahkahalarla gülüyorlardı.
Neye güldükleri umrumda değildi. Ama çok ses yapıyorlardı.
"SESİNİZİ KESİN."
Ani çıkışım üzerine herkesin bakışı bana toplandı.
Taehyung yanıma oturdu.
"İyi misin güzelim ?"
"Evet"
Bana birden sarılınca ürktüm.
"Sinirli görünüyorsun."
"Sadece çok ses yapıyorsunuz."
Taehyung anladığını belirtircesine sıramdaki deftere odaklandı.
Onun morali daha bozuk gibi görünüyordu.
"Asıl sen iyi misin TaeTae"
"İyiyim ben."
"Hadi ordan yalancı."
"Harbi iyiyim."
Şen şakrak haline döndü.
"Cezayı alan biziz morali bozuk olan sensin nasıl olacak o"
Zorla güldüğü belliydi. Beni mutlu etmeye çalışıyordu.
Cidden işe yarayacağını mı düşünmüştü ? Biz nerden baksan 17 yıldır kardeştik.
Taehyung'u kendime çekip sarıldım. Saçlarını okşarken konuştum.
"Ne oldu yine ?"
"Annem... Babamla biraz tartıştı. Benimde moralim bozuldu."
"Bir kaç gün bizde kalmak ister misin bebeğim?"
Bu konu cidden önemliydi. Küçüklüğümüzden beri tae'nin ailesi sürekli tartışırdı.
Taehyung bundan her ne kadar nefret etsede yapacağı hiçbirşey yoktu.
"Yine kavga ederlerse yanlarında olayım babam her ne kadar sessiz sakin olsada içinden canavar çıkabiliyor biliyorsun."
"Nasıl istersen öyle olsun."
Bu durumda bile ailesini düşünüyor olması güzeldi. Cidden yaşından daha olgundu.
Dersler dersleri kovalarken okul sonunda bitmişti.
Beni almaya gelen şöföre doğru ilerleyip arabaya binerken telefonum çaldı.
Odun herif arıyor...
Zamanını buldu köpek
"Ne var"
"Ne var derken ?"
"Ne diyeceksen de işim var."
"Şuan okuldan yeni çıktın eve doğru gidiyor olman gerekiyor yani bir işin yok ?"
"Eeee"
"Herneyse bugün ne yapacaksın ?"
"Eve gideceğim izin verirsen."
