Poppy revirde biraz daha dinlenmemi söylediğinde arkadaşlarım beni yalnız bırakmamışlardı.
Şimdi ise onlar kendi aralarında konuşurlarken ben, onları buruk bir tebessümle izleyip düşünüyordum.
Peter... ona ne yapacaktım. Karşı karşıya geldiğimizde ne söylemişti bana?
...
Karşı karşıya geldiğimiz zaman, üç büyücü turnuvasında, her hangi bir olay çıkmaması için kupanın başında dikiliyordum.
Dumbledore benim kupanın başında dikilmemi, labirent de ki sınavlardan biri olduğumu söylemişti. Kupaya gelmeyi başarabilen kişinin son sınavı bendim. Benimle düvello yapacak ve kupaya dokunabildiği an kazanan o olacaktı. Yani en azından biz öyle sanıyorduk.
Ben orada beklerken iki Hogwarts şampiyonu da karşıma çıkmış, aralarında ufak bir tartışmaya tutulmuşlardı. İkisi de kupayı birbirlerinin alması gerektiğini söylüyordu. Onların bu haline gülüp konuşmuştum.
"Ben ikinize de yeterim çocuklar. İkinizi de haklayabileceğimi düşünüyorum."
Harry ve Cedric bana döndüklerinde iksinin de ağzından aynı kelime dökülmüştü.
"Birlikte!"
İkisi birden bana saldırdığında onları kolayca savuşturuyordum. Kullanabileceğim büyüler sınırlıydı. Sonuçta onlar henüz birer çocuktu. Cedric'e ayrı Harry'e ayrı büyüler gönderiyordum. Eh, aralarında ki sınıf farkı bunun tek nedeniydi.
Sonunda Harry bana bir sersemlet gönderdiğinde büyüden kaçmak için kenara kaymış, kupanın yanında bir boşluk bırakmıştım. İki genç birlikte kupaya atıldıklarında ben de aynı şekilde kupaya atılmıştım. Bu iyi bir fikirdi. Daha sonradan öğrenmiş olsam bile.
Biz Harry'le kupaya dokunduğumuzda aynı hissi yaşadığımızı ve bir şeyin bizi çektiğini farketmiştim. En son gördüğüm Cedric'in şaşakalmış bir halde olduğuydu. Daha sonra Peter'ı görmüştük zaten.
Peter bana anlamlandıramadığım bir ifadeyle bakıyordu. Yüzünde pişmanlık, özlem ve burukluk gördüğüme yemin dahi edebilirdim. Ama onun söyledikleri benim daha çok ilgimi çekmişti.
"Belki...belki beni fark etseydiniz. Yani gölgenizde yaşadığımı. Yemin ederim sizin için ölürdüm."
Sinirle onun üzerine yürüdüğümde asalarımız karşı karşıya gelmişti.
"Aptalsın Peter. Biz seni canımızdan çok seviyorduk. Senin için yaptıklarımızı ne çabuk unuttun. Ahmak!"
Peter anlamsızca bana baktığında olanları çoktan çözmüştüm.
"Siz benim için ne yaptınız ki, sadece bir malzeme olarak kullandığınızı hatırlıyorum."
Voldemort...onun anılarını değiştirmiş olmalıydı. Lanet olsun!
Ben çaresizlikle asamı indirdiğimde ona büyü yapması için bir fırsat verdiğimi geç fark etmiştim. Sersemlet büyüsüyle yalpalarken o çoktan Harry'i bağlamış, kanını almıştı.
Voldemort..tamamen geri dönmüştü.
Buna nasıl izin verebilmiştim?
Hızla kendime geldiğimde ölüm yiyenler de gelmeye başlamıştı. Lucius, Narcissa ve daha nicesi, sadece gözlerinden tanımıştım her birini.
Voldemort Harry'le düvello yaparken, ben de ölüm yiyenler gibi sadece onları izlemekle kalıyordum. Her hangi bir şey olduğunda müdahale etmek için asamı elimde hazırda bekletirken aniden Harry kendi kendine konuşmaya başlamıştı. Sonradan öğrendiğim kadarıyla kendi kendine değil de Slyvie ve James'le konuşuyordu.
Harry büyük bir güçle Voldemort'a karşı gelirken, aklıma gelen şeyle ölüm yiyenlerin arasına bir bombarda büyüsü göndermiş, kupayı kaptığım gibi Harry'e koşmuştum. Son anda onu yakaladığımda, sırtım da ki büyülerin acısı tarif edilemezdi.
...
Ben böylece düşünürken büyülerin acısını tekrardan hisseder gibi yüzümü buruşturup, kendime gelmeye çalışmıştım.
Düşünürken kapadığım gözlerimi açtığımda Severus'la karşı karşıya geldim. Bana tuhafça bakıyordu.
Anlamıştı.
Bir şeyler döndüğünü anlamıştı.
...
->Şuraya prim alabilir miyim?
Takip köşesi;
Akkulak48
_QueenofWonderland_
suxylqf
malexander05
jamespotterfannn
ipeknazinnepli
manyakbirhufflepuf
pizzadakimantar0
LaurelPotterGry
SonBlackVarisi
Seraphy_
eehmacareyna
SweeTwr1ter
smgh23
minanurates
Unuttuğum biri varsa çok özür dilerim,yorumlardan yazarsanız sonra ki bölümlerde sizi de etiketleyebilirim.
