♪ Take A Chance ♫ (Voiceless FanFic)

3rd Chance --- Makita kang muli... ♪

 Eto na po ang UD! Sorry at hindi ko na-upload kagabi. Nawalan kami ng net eh...

Dedicated kay _I_and_U_ ...

nakakaloka kasi ang tanong niya sakin!! haha

at para na rin ma-notify siya. Thank *u*

o siya... gorabels na kau magbasa!

LoveLots~♥

MISTY (o"o)

♪♫♪

Chapter 3 – Makita kang muli...

“You couldn’t be forever voiceless…”

Hmmmm…

“She will hear you.”

Hmmmm….

Nagpabaling-baling siya sa kama.

“You couldn’t be forever voiceless. She will hear you.”

Napamulagat siya ng mata. Pero tinakpan din kaagad niya dahil nasilaw sya sa lumalagos na sikat ng araw mula sa bintana. Kinapa niya yung cellphone sa side table.

6:20

“Umaga na pala…” Ibinaba niya uli yung cellphone at itinakip ang braso sa mata habang nakaharap sa kisame. Hindi siya nakatulog agad kagabi kakaisip sa sinabi ko.

Oo. Sa sinabi ko.

Ako, yung writer, na narrator din ng fanfic na ‘to.

Kaya sana hindi kayo maguluhan. POV ko kasi lahat ‘to. Haha ^w^

After ng ilang minuto, nagdecide na siyang tumayo at dumiretso sa banyo.

Naghilamos siya ng mukha at pagharap niya sa salamin…

“Boo!”

 May babaeng nakatayo sa likuran niya.

“Aaaaaaahhh!!!!!!!!!!”

Nagtatakbo siya at nadulas.

-The End-

Bwahahaha!

Syempre JOKE LANG! Hindi naman horror ‘to.

Pasensya na nakapanood lang ng horror kanina. Oh well…

Naghilamos siya ng mukha at humarap sa salamin…

“It’s ok to cry.”

Nag-flashback ulit ang sinabi ko sakanya kagabi.

“Iiyak? Para san pa?”

Para gumaan ang nararamdaman mo.

Nagpalinga-linga siya.

Don’t worry, Kevin. Wala ako diyan.

“Eh bakit naririnig pa rin kita?” sabi niya habang hindi malaman kung saan haharap.

Gusto ko lang sumingit sa pagmumuni-muni mo eh. Angal?

 Atsaka masanay ka na sakin. Sadyang ganito lamang ako. Hahaha!

Napakamot na lang siya ng ulo.

You can’t keep those feelings bottled up forever, you know?

“Yeah. I know.”

Oh, ano pang hinihintay mo? mag-pasko ulit? Iyak na!