AVUKAT'A OLAN TAKINTIM

Giriş

GECENİN KÖRÜNDE AKLIMA GELEN KURGUYU YAZARKENE ÇOK DEĞİŞİK BİŞEY AMA GÜZEL BENCE ARKADAŞLAR ESKİ YAZ DİZİLERİNİ ÖZLEDİM ÖZLEYEN OKUSUN ÖZLEMEDİM DİYEN GİTSİN (GİTME) HADİ OKUYUN BAKİM.

AVUKAT'A OLAN TAKINTIM GİRİŞ

Küçük kız kaldırımda misket oynayan çocukların yanına doğru yürüdü. Onu gören çocuklar korkuyla misketleri toplamaya başladılar çünkü küçük kız misketlerini çalıp onları koşturup duruyordu. Küçük velet o kadar hızlı koşuyordu ki kolunu havada döndürüp pervane gibi çeviriyordu, neden böyle garip koşuyorsun diye sorduklarında böyle daha hızlı koşuyorum demişti.

Yine başları belaya girebilirdi bu yüzden misketleri keseye doldurdular fakat kız bugün üzgün gibiydi. Çocuklar onu bu kadar sakin görmedikleri için merak etmişlerdi.

Birbirlerine bakıp oturdukları kaldırımdan kalkıp apartmanın girişinde, merdivenlerde oturmuş ellerini tombik yanaklarının altına koymuş üzgün üzgün etrafa bakan kıza yaklaştılar.

"Ceylan ne oldu niye üzgünsün? " kız Can'a bakmadan omuz silkti. Yalnız çocuklar pes etmeye niyetli değildi gerçekten sebebi merak ediyorlardı.

"Haydi söyle belki sana yardım edebiliriz. " bu sefer konuşan küçük kızın alt komşusu Sevda teyzenin oğlu Selim'di.

Kız zaten büyük olan yanaklarını şişirip ofladı. "Muyatlar taşınyomuş. " gözleri küçük kalbine aldığı ilk aşkın kendisinden alınması ihtimali ile dolmaya başladı.

Çocuklar birbirine şaşkınca bakıyorlardı Murat Şaher arkadaşlarıydı onu  bugün hiç görmemişlerdi.

"Ne! Gerçekten mi nerden duydun Ceyo? " kız akan yaşlarını koluna silip "annem Züleyla teyzem ile konuşulken duydum. Ditçeklermiş muyat yok aytık! " küçük kızın garip konuşmasına alıştıkları için ne dediğini anlıyabiliyorlardı.

Hepsinin morali bozulmuştu Küçük Ceylan'ın yanına sırayla Selim Can ve Alp dizildi hepsi arkadaşlarının taşınma haberiyle çökmüştü.

Kız hıçkırıklarını tutmaya çalışarak ayağa kalktı "Ben izin vemem ditmesine akadaşla siz beni bekle tamam mı? " hepsi kızın ne yapacağını bilmese bile sadece kafalarını salladılar engel olamayacağını biliyorlardı fakat hevesini kırmak istemediler sonra başlarında zırlayıp dururdu ki ağlarken hiç çekilmiyordu.

Kız sokakta koşmaya başladı bir yandan da tek elini kaldırıp havada çevirmeye başladı aşkına yetişmek için hızlı olması gerekiyordu.

Züheyla teyzesinin apartmanına geldiğinde zile bastı. Kapı açıldığı gibi merdivenleri çıkmaya başladı kısa bacaklarıyla bu biraz zordu, asansör kullanmaktan korkuyordu çünkü bir kere asansörde kalmıştı.

Kendisini Murat'ı kurtarmıştı.

İşte bu yüzden ondan vazgeçemezdi onları ayırmalarına izin vermeyecekti aşkını kurtaracaktı.