✨3🌸

338 46 26
                                    

{Zawgyi}

ပန္းႏုေရာင္ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြနဲ႔စကားတရာစပ္ေျပာကာဆူပူေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ညီတစ္ဝမ္းကဲြPark Jimin
သူကအႀကီးလားကြၽန္ေတာ္ကအႀကီးလားေတာင္မသိေတာ့
ငယ္ငယ္ကတည္းကကြၽန္ေတာ္အေနာက္တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ကာသူရဲ႕ညီေလးတစ္ေယာက္လိုဆူပူဂရုစိုက္ေပးတတ္တဲ့အက်င့္ေလးကေတာ့မေျပာင္းလဲသြား။ခုဆိုအရင္ကထက္ေတာင္ပိုကပ္လာၿပီးပိုဂရုစိုက္လာေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ္အနားမွာလည္းဒီခ်စ္စရာမိုခ်ီလံုးေလးတစ္ေယာက္သာရွိသည္။

"မင္းႏူတ္ခမ္းႀကီးကလည္းငါ့လာထိုးမိေတာ့မယ္ ေတာ္ရံုဆူကြာ နာရတဲ့ၾကားထဲ"

ေက်ာပူတာပဲခံနိုင္တယ္ နားပူတာမခံနိုင္ဘူးဆိုသလို
ကြၽန္ေတာ္လည္းjiminရဲ႕စကားမ်ားေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္နားညီးေနၿပီမို႔သူ႔ကိုျပန္ဆူလိုက္မိေတာ့ ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမ်ားကခုနကထက္ပိုစူထြက္လာသည္။

"နားညီးလည္းခံေပါ့ ေျပာစရာရွိတာေတာ့ေျပာရမွာပဲ
hyungအနားမွာကြၽန္ေတာ္ခဏေလးမရွိတာနဲ႔ပဲဒဏ္ရာေတြရကုန္ၿပီ
hyungအနားမွာကြၽန္ေတာ္မရွိေတာ့ရင္hyungဘယ္လိုလုပ္မလဲေျပာ"

"ဟာာာ...
ဒဏ္ရာေတြသာေသခ်ာအာရံုစိုက္လိမ္းစမ္းကြာ မိန္းမႀကီးက်ေနတာပဲဆူေနတာ ငါေတာ္ေတာ္နားညီးေနၿပီ သြားသြားလိမ္းမေပးခ်င္ရင္လည္းသြားအိပ္ေတာ့"
သည္းခံနိုင္စြမ္းေတြကုန္ဆံုးသြားကာေဒါသအနည္းငယ္ထြက္လာၿပီမို႔ခုနကထက္ေလသံပိုမာသြားသည္။

"ဆူတာကိုပဲအျပစ္ျမင္ေနတယ္ သူ႔က်မေကာင္းပဲနဲ႔ရန္ျဖစ္လာျပီး ဂရုစိုက္ေပးတဲ့သူကိုက်ေအာ္တယ္ အဟင့္ ဟင့္"

"ေဟာ ငိုေတာ့မငိုလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ တိတ္တိတ္ မေအာ္ေတာ့ဘူးဟုတ္ၿပီလား"
ေခါင္းေလးကိုပုတ္ေပးကာေခ်ာ့လိုက္ေတာ့မုငိုေနရာကၿငိမ္ၾကသြားသည္

တကယ္ပါပဲဒီေကာင္ေလးကေတာ့လူကျဖစ္တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီခုထိကေလးစိတ္ကမေပ်ာက္ေသး
ဒါနဲ႔မ်ားလူႀကီးေယာင္ေဆာင္ကာကြၽန္ေတာ့္ကိုဆူခ်င္ေသးသည္။

"hyung ကြၽန္ေတာ္သြားအိပ္ေတာ့မယ္
hyungလည္းနားလိုက္ေတာ့"

"အင္း သြားအိပ္ေတာ့"

𝙂𝐮𝐢𝐝𝐢𝐧𝐠 𝐒𝐭𝐚𝐫 (လမ္းျပၾကယ္){ZG+Uni} SOPEWhere stories live. Discover now