Kolej Kanunları

-1- PAZARTESİ

Kendimi hiç olmadığım kadar mutlu,huzurlu hissediyordum. Üzerinde yatmakta olduğum yatağımdan hiç kalkmak istemiyordum. Uyumak çok güzeldi, aklımdaki tüm düşüncelerden sıyrıldım.şu an uykunun esir aldığı bir insan gibiydim. ama uykunun esiri olmak, güzeldi. Gerçekten kendimi çok rahat hissediyordum. Ta ki alarmın son derece uğursuz, yüksek ve rahatsız edici sesini duyana kadar. Ah, bugün pazartesiydi, ve diğer öğrenciler gibi ben de pazartesilerinden nefret ediyorum. Zor da olsa alarmı susturmayı başararak, yatağımdan kalktım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra, sandalyenin üzerinde duran, özenlice ütülenmiş okul kıyafetlerimi giyindim. Çok hafif bir makyaj yaptım. Ardından saçlarımı dağınık bir şekilde topladıktan sonra, odadan çıktım. Hızla merdivenleri indim, bana göre evimizin bu kadar büyük olması, gereksizdi.
Her neyse, babama, daha doğrusu üvey babama gözükmek istemediğim için montumu kapıp evden ayrıldım. Okulum fazla uzak olmasa da yürüme mesafesinde de değildi. Beni şoförümüz Deniz abi bırakıyordu. onu kapının önünde beklerken görünce selam verip arabaya geçtim. Deniz Abi İyi ve genç birisiydi. Az sonra o da arabaya binip motoru çalıştırdı ve hareket etmeye başladık.
Yolculuk boyunca düşünmekten kendimi alamadığım babamı düşündüm. Biliyorum, onu düşünmemem gerekiyor ama yapamıyordum. Annemi daha 3 yaşındaki kızıyla beraber terkeden adamı düşünmeden duramıyordum. Annem, öz babamın onu terkinden sonra şu an nefret ettiğim Cihan denen adamla nişanlanmıştı. Ve ben bunu kabullenemiyordum. 10 dakika sonra Deniz Abi nin sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Okulun önüne gelmiştik. Arabadan indim, ve işte: tüm zengin kabadayıları, ama sözde Türkiye'nin en gözde okullarından olan okulum "Akgün Koleji" karşımda duruyordu. Acaba bugün beni nasıl olaylar bekliyordu? Sayılı arkadaşlara sahip olduğum bu okulu her ne kadar sevmesem de, eğitiminin iyi olduğu kesindi. Derslerim iyiydi.
Saçlarıma şöyle bir çekidüzen verdikten sonra, sınıfıma doğru ilerlemeye başladım.