Kolej Kanunları

-4- TEKLİF

İyi okumalar :)

Sonunda annem benim odamın kapısının önünde durdu ve benim ona yetişmemi bekledi. Ona baktığımda gözlerinin içi gülüyordu, bende de aynı görüntü oluştuğuna emindim. Çünkü annem beni gerçekten seviyordu ve ilgilenmek de istiyordu. Ama zamanının çoğunu üvey babam Cihan'a harcardı. Genelde geceyi dışarıda geçirirler, geç saatlere doğru ben uyurken gelmiş olmurlardı . Açıkçası başbaşa iken nasıl anlaştıklarını bilmiyordum ama, ben de yanlarındayken bizi uzaktan izleyenlerin gözünde mutlu bir aile tablosu oluşturduğumuzun farkındaydım. Ama ne yazık ki durum aslında tam tersiydi, üvey babam benimle ilgilendiğini zannediyordu ama onun bana paradan başka bir yararının dokunduğu söylenemezdi.

Sanırım biraz uzun bir süre düşünmüştüm çünkü kafamdaki düşüncelerden arındığımda annem beni beklemeden odaya dalmıştı. Odaya girdiğimde annem yatağımın üstünde rahat ama dik bir pozisyonda oturmuş beni bekliyordu. Ben de sandalyeye oturdum ve heyecanımı saklamaya çalışarak:

"- N'oldu anne?" Diye sordum. Annem ise sanki benim söze başlamamı bekliyormuşçasına hemen konuşmaya başlamıştı. O da en az benim kadar heyecanlı görünüyordu. Eh, normal anne-kızlarda böyle olmazdı ama ayda yılda bir konuşunca böyle oluyordu herhalde.

"- Bir şey olmadı tatlım, sadece seninle biraz sohbet etmek istiyorum, okul nasıl gidiyor canım?" Dedi. Aslında okulumu sevmiyordum ama annemi üzmek de istemezdim.

"-İyi." Dedim kısaca.

"-Peki. Erkek arkadaşın var mı ?" Dedi belirgin bir şekilde gülümseyerek.

Aslında daha önce annemle böyle konuları konuşacağım hiç aklıma gelmezdi. Ama bu sefer deminki soru gibi yalan söylemeyecektim. Evet, bir kaç arkadaşa sahiptim ama benim hayatımda hiç erkek olmamıştı. (küçükken platonik aşık olduğum ümlüler dışında.)

"-İyi arkadaşlarım var ama bir sevgilim yok. Gerek de yok bence." Dedim gülümsemeye çalışarak.

"-Neden böyle düşünüyorsun hayatım?" Diye sordu. Neden böyle düşündüğümü ben de bilmiyordum. Ben ve bir erkek, sevgili olmak? Bunlar bana çok garip geliyordu. Acaba sevgilim bana nasıl davranırdı? Beni kıskanır mıydı? Peki ben ona nasıl davranırdım? Bunları sonra düşünecektim.

"-Bilmem bunlar benlik işler değil." Dedim sakin ve sevecen bir ses tonuyla. Annem;

"-Bence öyle düşünmemelisin tatlım, her neyse, benim sana bir teklifim var." Dedi farkında olmadan yükselmiş bir ses tonuyla. Ben de meraklanmıştım, hiç beklemeden tekifin ne olduğunu sordum:

"-Ne teklifi??"

"-Bence tatile çıkmalıyız canım, sadece ikimiz, sen ve ben."

Bunu duyduğuma inanamıyordum, belki başka birisi olsa bu kadar mutlu olmaz hatta umursamazdı. Ama konu ben ve annem olunca bu teklif insanın ağzını açık bıraktıracak kadar şaşırtabilirdi. Ve öyle de olmuştu. Hiç düşünmeden cevabı verdim:

"-Harika olur." Dedim annemin boynuna atlayarak, bu duyguyu özlemiştim, bu kokuyu özlemiştim.

Annem:

"-Bence de hayatım, o zaman bir sonraki hafta sonu gidiyoruz." Deyip odadan ayrılmıştı.

Gittiğinde onun oturduğu yere uzandım ve mutlulukla derin bir nefes aldım. Aslında her şey iyiye gidiyordu, annnem benimle ilgilenmeye başlamıştı, yeni arkadaşlar edinmiştim, mutluydum.En iyi arkadaşım mutluydu. Bunları düşünürken uzun zamandır ilk defa rahat bir uykuya gözlerimi kapatmıştım.

--------------------------------------------------

Sabah alarmın sesi her zamankinden daha huzurlu bir ezgiyle çalıyordu. Ve fazla zorluk çekmeden uyanabilmiştim. Çünkü akşam erken uyumuştum. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve kıyafetlerimi giyindim. Saçlarımı açıp bırakıp aşağıya indim. Mutfaktan aceleyle bir bardak süt ve bir dilim kek yedim. Daha sonra kot ceketimi alıp çıktım. Deniz Abi gözükmüyordu ama araba kapının önünde duruyordu. Arabanın camına yaslanıp beklemeye başladım, az sonra Deniz Abi de gelmişti.