**POV JOEL**
Ik was in shock en kon niet bewegen voor een heel minuut. Toen waren mijn gedachten terug en ik rende uit mijn auto en haastte me naar Lily toe. Er waren al heel veel mensen om dr heen. De directeur belde al de ambulance. Er kwamen tranen in mijn ogen. Thomas zag me en kwam naar me toe. ''Joel wat doe jij hier?'' Ik keek hem aan. ''Is dat je zusje?'' Ik kon niet Lily zien want er waren te veel mensen om haar heen. Ik wou voordringen maar ze bleven daar. De ambulance kwam en ze zette haar op een bedje en wouden wegreden. Ik rende naar mijn auto en achtervolgde zich. Thomas wist niet wat er aan de hand was en keek confused naar me toe.
Ik kwam bij de balie aan en vroeg waar Lily Yeager zat. Ze keek wat op haar computer en zei: ''Kamer D46.'' Ik knikte en stapte de lift in. Normaal gesproken, ben ik bang voor claustrofobisch maar Kamer D zit helemaal boven en ik heb geen energie meer. Ik wachtte en wachtte. Ik hoorde mijn mobieltje gaan. Ik zuchtte en pakte mijn mobiel erbij en een gemiste oproep van Thomas en een bericht. Ik wou het bericht openen maar de deur ging al eerder open. Ik haastte naar D46. D1..D3..D7.. Ik rende door de hallen, wat normaal gesproken niet mocht. Maar ik doe dit voor Lily. D24... D30... D36...D39... D43.. D46! Ik was moe van al het lopen. Ik was bang om te kloppen. Voordat ik klopte kuchtte iemand ander me. Ik schrok en keek achter me. ''W-wat is er?'' Het was iemand met een dokterspak, dus waarschijnlijk is ze een dokter. ''De bezoektijd is over'' zei ze met een arrogant stem. ''ZE IS ER NET PAS IN! ER WAS GEEN BEZOEKTIJD! SOTP MET JE FUCKING LEUGENS!'' Schreeuwde ik boos. Na 5 seconden realiseerde ik me wat ik zei. Iedereens gezichten in de hal keken me aan. ''I-IK E-euh Het spijt me!'' Riep ik. ''Ik ben gewoon bang dat er iets met Lily gebeurt. Laat me haar alsjeblieft bezoeken!'' Haar arrogant gezicht veranderde in een medelijden gezicht. ''Ik kijk wel..'' Ze deed de deur open en ik zag arme Lily daar op de bed. Ze deed de deur weer dicht en fluisterde wat tegen de andere doktorren. Ik zuchtte en zat op de bank. Ik pakte mijn telefoon en keek naar Thomas' bericht.
Hey? Gaat het? Moet ik ook meekomen? Je bent nooit zo shocked geweest, je bent meestal chill en stil. Is dat je zusje btw?
Ik zuchtte en typte maar wat in.
Maak je maar niet druk, het gaat wel met me. En ja tis mn zusje.
Het was nu al gelezen. Thomas is snel als het gaat om whatsapp berichten. Niet met andere dingen hoor! Ik ging naar een automaat vlakbij D46 en pakte een blik Cola. ''Hey, ik wist niet dat ik je hier zou zien!'' Die stem.. LESLIE! Ik keek achter me en ze was daar met een innocent maar broken gezicht. ''Wat is er aan de hand, Leslie?'' ''Huh? O-oh niks..'' Ik pakte mijn blik Cola en wou het aan haar geven. ''Oh bedankt, maar hoeft niet hoor ik heb geen zin in Cola nu.'' Ik knikte en opende het en dronk het mezelf. ''Waarom ben jij hier?'' Ik verborg mijn gezicht in mijn handen zodat ik niet zou huilen in front of haar. Te laat! Er kwam al tranen. Waarom kan ik mijn tranen niet stoppen! Ik wil niet huilen bij haar. Ze legde haar hand op mijn schouder. ''Is er iemand waarvan je zo veel van houdt hier?'' Ik knikde. Ze legde mijn hoofd op haar schoot en ik wou stoppen met huilen. ''Mijn moeder hier is in coma.'' Ik keek op naar haar gezicht, ze zei het met een glimlach. Ze probeert haar emoties te verbergen... ''Doet het je niet pijn om haar zo te zien?'' vroeg ik. ''Ja, maar ik verberg het. Ik wil niet verdrietig zijn bij haar, het doet haar pijn. En ik wil haar niet in meer pijn zien.'' Ik keek haar aan en veegde mijn tranen weg. Ik stond op en wachtte bij de kamer D46. Leslie keek op. ''Wie zit daar?'' Ik voelde de tranen op maar ik probeerde ze te stoppen. ''M-Mijn-'' De deur ging open. ''Uhm je mag inkomen, maar alleen voor 10 minuten.'' Ik stapte gelijk de kamer in. Ik keek naar de bed en zag Lily met haar ogen open en ze leek duizelig. Ik pakte een kruk en zat naast haar. ''Hey Lily gaat het?'' Ze keek me aan. ''Joel!'' Ik knuffelde haar. ''Alles komt goed, Lilly. Alles komt goed.'' Lily keek naar de plafond. ''Soms hoor ik stemmen.'' Ik liet haar los en wachtte op wat ze zou zeggen, maar ze bleef stil. ''Wat zeggen ze dan?'' ''Ik zie ook paar geesten..'' Ik keek haar verbaasd aan. Hoort ze me wel? ''Wat zeggen ze?'' Ze keek me verbaasd aan. ''Hoor jij ze dan niet?'' Ik schudde mijn hoofd. Ze zeggen Dat ik ook dood ga.
