DELİ | Elif Nur Kurt

Ayça

Alarm sesi kulaklarımda yankılandı alışmıştım ninni gibi geliyordu artık  saat 07.06'idi  normalde daha erken kalktığım içimde geç kalma hissi vardı hemen hazırlandım  Ereni aradım onu hep ben uyandırırdım,gerçekten niye bilmiyorum alışkanlık olmuştu. 2. Calışta açtı, sabah ne kadar enerjik olabilirsem o ses tonumla konuştum;
-"G ünaydın"dedim oda günaydın diğerek karşılık verdi aramamızda kısa bir sesizlik oldu sesizlikten rahatsız olacakki konuşmaya başladı;
"Kanka bügün geç kalmışın kafamıza zeplin yağıcak mor şemsiyeni al yanına" dedi kendimi tutamayıp kıkırdadım ama o biraz abarttı resmen kahkaha attı. fazla tepkiden rahasız olduğumu hatırladıği için sanırım sustu sonra kapatıp, aşağıya indim,Evdeki çalışanlar ailem olmuştu artık "çalışan" kelimesi rahatsız olmama neden oluyordu, 7 yıl önce annem vefat etmişti,dedem ve anneannemi trafik kazasında kaybetmiştim... Bunları başkalarına söylerken boğazım düğümleniyor kolay değil. Evden çıktım bu düşünceler sabah sabah moralimim bozulmasına yeterli olmuştu yürüyerek gitmeye karar verdim,aklımda hayla annem varken nasıl okulla vardığımı fark etmemiştim. Okul kapısını açar,açmaz kulağımı mırıldanmalar doldurdu. Bu mırıldanmalar; okulla yeni biri geleceği hakkındaydı ama fazla tepki verdiklerini düşündüm,okula uzaylı gelmiyordu sonuçta..

---------------------
173 kelime
Bu bölümü okumak 43 saniye alıyor
Elif nur kurt.