DELİ | Elif Nur Kurt

Kiraz Ağaçı

                                                                                                               Ayça Uzun
     Günün geri kalanı hızlı geçmişti ,Eren hep peşimdeydi bu beni Rahatsız hisettirmedi içimde garip hisler doluydu. Eve vardığimda bahçedeki yaşlı kiraz Ağacının hersene olduğu gibi çiçek açtığını gördüm, o ağaç annemin hatırasıydı bana...
Eve girdim kiraz ağacını görmek biraz hüzünlendirmişti beni, ačıkmadığım için odama gittim yatağıma oturduğum,içimde garip bir burukluk vardı. Birden bire telefonum çalmaya başladı .Arama babamdandı sanki moralimin bozuk olduğunu anlamış ve moralimi daha çok bozmak istermiş gibi.. Bu Dünyanın bana karşı olduğunun bir kanıtı dahaydı. İstemeyerek açtım telefonu, enerjik bir ses tonu karşıladı beni;
"Alo kızım" dedi karşıdaki ses benim çok sevgili babamın parası bitmişdi anlaşılan.
"Bugün akşam Ahmet amçadan gönderirim parayı baba" diyerek karşılık verdim onun sesini  .
"Sağol kızım" diyip resmen telefonu yüzüme telefonu kapattı işine gelice ben onun sevgili kızı oluyordum ama arkamdanda benim bir hiç olduğumu söylüyordu, ben olmasam beş kuruş parası olmucaktı ikimizde çok iyi biliyorduk...
      Garp bir sekilde sinirim bozulmuştu,birkeresinde babamın benim arkamdan "ona kızım derken utanıyorum" gibi bir çümle duymuştum beni niye sevmiyordu?,ben ona yapmıştım?..
düşünelim;
Derslerim iyi,iki köpeğim var çok iyi baktığim,arkadaşım var Eren,Sesim güzel,gitar çalabiliyorum.benim hakkımda en önemli bilgiler ise;Annemi çok sevdiğim ve onu unutamadığim,ikinciside Babamdan Nefret ettiğim ve onu hayatımdan cıkatmak istediğimdi.
          Sinirlerim cidden çok bozulmuştu,Müzik dinlemek istedim. Rastgele bir şarkı açtım
No.1-Çiçeklerde bir telaş var  bu sarkıyı çok severdim. Daha doğrusu No.1 çok severdim...
Bu sarkının sonu için bile yüzlerce kez dinleyebilirdim...
"Çiçeklerde bir telaş var,yağmur geçikti"
Garp bir sevgi vardı bu söze karşı nedeni bilinmez... Sırayla devam ettim
Mavi gri- o ben olamam
Taladro-kendine iyi bak
Pihhani-dünyadan uzak
Gazapizim-unutulaçak dünler
    Ben buydum işte sinirleninçe muzik dinliyen,üzülünce sarkılara sığınan,sıkılınca hırsını sarkılardan cıkaran...
Ben buyum.
Ben buydum!
Kimse değiştirmez!
     Sinirimi şarkılardan cıkartamamıştım,olmuyordu yetmiyordu bu bana,ani bir  kararla kalkıp hazırlandım âşağıya indiğimde şaşkınlıkla bakıyord Ayşe teyze,beni o büyütmuştu sadece çalışan değildi onun hakkını ödeyemezdim hakkını...
   Dışarı cıktığıma sevinicek olmuşki gelip bana sarıldı,bilmiyorduki hınçımı almaya gidiyordum...
       Babama getirecek olduğum parayı aldım Elime hızla evden cıktım, bir taksiye bindim babamın Evini tarif ettim, biraz hızlı gitmesini Rica ettim,zaman geçtikce içimdeki öfke büyüyordu ve ben yanlış birsey yapmaktan korkuyordum. Babamın evine ulaştım kapıyı biraz fazla çalıcak olucamki babam bağırdı benim geleceğimi bilmiyordu,düşünemezdi
  Kapıyı açtığında kısa bir şok geçirdi
"Ayça?" dedi bende daha önce yapmam gereken seyi yaptım Elimdeki paraları yüzüne attım
"Ben Senin İçin Utanç kaynağıyım Diğilmi Baba?!,Ben ve Dedem Olmasa Burda Olamazdın,Belkide Ölmüştün şimdiye!, Hastahane parasını bile ben karşıladım,Para benim İçin önemli değil,Ben Sevilmek istedim Sadece..." kalbim sıkıştı ama topladım kendimi.
"Ayça B-Ben çok özür dilerim" dedi
"Annemi Aldatırken Nerdeydin?,Beni bir kadın için terk ettiğinde Nerdeydin ya?,Dedem öldüğunde nerdeydin?,anneannem ölduğunde nerdeydin?,En önemlisi Annem öldüğunde Nerdeydin Ya sen?!,Cenazesine bile gelmedin ben 10 yasında annemi arıyordum Cenazesinde biliyormusun?, Bana kızım demekten utanıyormuşsun ya... Senin gibi babam olduğu için utanıyorum...

-----------------
Bu bölümü çok zor yazdığimi kabul etmeliyim..
483 kelime metin
Toplam kelime: