Bermuda

Mavi Mektup/2

Odamda yalnızdım. Belki gelir umuduyla küçücük pencereden dışarıyı izliyordum. Elimde onu beklerken soğumuş bir kahve, üzerimde mavi bir örtü. Soğuktu oda onsuzken. Bir ses yankılanıyor beynimde, adım sesi. Gelmişti sonunda. Koşarak inmeye başladım merdivenleri, tüm tehlikeleri göz ardı ederek koştum ona. Sarmaladım kollarımla bedenini, başımı yasladım göğsüne. Fakat sarmıyordu kolları beni, neden? Yüzüne baktım ama gülmüyordu, sesi çıkmıyordu dudaklarından, uzanmıyordu ruhuma. Uzaklaştırdı beni kendinden. Yanında başka bir beden vardı şimdi, ellerine hapsettiği başka bir el. Masmavi gözleri olan dalıp gitmelik, sapsarı saçları vardı güneşe meydan okurcasına ışıldayan. Güzel fazlasıyla güzel bir kadındı. Sahte bir şekilde öksürdü, kadını çekti biraz kendine. Beni sarmayan o kolları şimdi başka bir kadını sarıyordu. Birer damla yaş süzüldü gözlerimden kaybetmişliğimi belirtmek istercesine. Dudakları aralanmıştı konuşacaktı belli ki ama istemiyordum. Az önce konuşmadığı için yakınan ben şimdi istemiyordum konuşmasını. Yabancı gelmeye başladı sesi o konuştukça. Kelimeler feryat ediyordu beynimde. Algıladığım tek cümle aslında algılamak istemediğim tek cümleydi. 'Sevdiğim kadın bu' dedi. Ve birer damla yaş daha süzüldü gözlerimden dudaklarımda çıkmayan itiraz kelimelerinin yerine. Geriye doğru adımladım, kaçtım onlardan. Odama hapsettim kendimi. Seslenmedi arkamdan, uzanmadı kolları bana. Yine geldim penceremin yanına ağladım sessizce. Çığlıklarım gözyaşı olmuştu sanki dökülüyordu gözlerimden. Dışarıdaki karla yarışırcasına hızlanıyorlardı gözyaşlarım. Dinmiyordu acım, kaybolmuyordu zihnimden kurduğu cümle. Kaybolmuyordu o görüntü gözlerimin önünden. Bana ait olan ruhu başkaları almıştı artık.
-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-
-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-
Bir hevesle başladığım kitabı aynı hevesle devam ettiremedim. Neyse bu bölümü kırmızı oda izlerken yazdım. Melek anlattıkça ben yazdım resmen :)
Beğenmeniz dileğiyle🤧✨