...Her şey bir muggle doğumlunun Slytherine seçilmesi ile başladı...
...Ancak bu kızın kaderi o doğmadan çok önce yazılmıştı. Onun alacağı nefes atacağı adım her şey önceden dillere destan olmuştu...
@slytherinlipureblood hesabını kaybettim hikaye b...
Önceki bölümdeki yorumlarınız kalp ben ❤️ Normalde her yoruma cevap veririm biliyorsunuz ancak bu ara o kadar giremedim ki bu bölümde valla birden içimden geldi de yazdım. 🖤Şimdi yazmazsam bir daha yazamam dedim koyuldum 🖤
‼️Yazım hatam varsa uyarmaktan çekinmeyin çünkü bölümü baştan sona tekrar okuyamadım (üşendim)‼️
🖤 İYİ OKUMALAR 💚
YORUMLARINIZI VE OYLARINIZI BEKLİYORUM🐍🖤💚
*Aslında bölüm daha erken gelirdi ama yazdıkça yazasım geldi... O yüzden bu saate kaldı yaniii...* ______________________________________________________
Sorun yok dedi Andromeda son sözleri olarak bunları seçmişti. Sorun yok. Harry vaftiz kardeşinin ardından acı bir yakarışla bağırdı ve tülün ardına kemere doğru koştu. Remus Lupin kızı gibi sevdiği Andromeda'nın ardından öylece sessizce yas tutarak oğlu gibi sevdiği Harry'e sarıldı onu sakinleştirmek için. Sirius Black ise gözü dönmüş bir şekilde Rodolphus Lestrange'e saldırdı. Dora olduğu yere çöktü. Pansy Hermione birbirlerine sarılarak gözyaşı döktüler. Ron ve Neville ise sessizce onlara katıldı. Luna hülyalı hülyalı kemere bakıyordu. Yakalanan ölüm yiyenler bile üzülmüştü sanki... Özelikle Lucius Malfoy karısını düşündü Narcissa'yı, ne kadar üzülecekti şimdi ya Draco... Onlar olmasa da üzüleceğini itiraf etti sessizce kendine Bellatrix'i kız kardeşi gibi severdi kızını da kızı gibi sevmişti. Sirius Black Rodolphus Lestrange'i bayıltana kadar dövmüştü ama içindeki acı bir gram bile hafiflememişti. Bellatrix Black o mu? O bir süre güle bakakaldı. Kızının tülün ardına gidişine... Onun yüzünü son kez gördüğü yere öylece baktı... Sorun yok demişti son kez... Bunu ona söylemişti... Sorun yok anne beni öldürdün ama sorun yok... Başarmıştı bu sefer öldürmüştü kızını... Beyni sürekli bunu ona hatırlatırken sanki oradan uzaklaşırsa gerçekten de uzaklaşacakmış gibi koştu Bellatrix... Kızını alan kemerden çok uzağa koştu...
Bazen insan yıllarca tanıdığı insanlara ısınamaz da bir bakış bir gülüş bir sözle bağlanır tanımadığı birine... Kişi hiç tanışmadığınısanar ancak unuttuğu için bilmez ki kimi ruhlar evvelden yâr olmuştur birbirine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tülün ardı sadece boşluktu... Sonsuz bir beyaz çarşaf... Uçcuz bucaksız bir beyazlık... Bazı suretler dolaşıyor ancak benimle alakasız... Tüm sesimle bağırdım. "NEREDEYİM BEN?!" Çılgın gibi birbirinin aynı plan yerlerde dolanırken bir suret sanki bana yaklaştı. Sanki hissetmek ister gibi elini şeffaf tüle bastırdı.
