5:00 PM
Sadboi:
Hey. Kakarating ko pa lang.
Love:
Eh kaninang 4 ka umalis diba?
Love:
Why naman ngayon lang?
Sadboi:
May dinaanan lang.
Love:
Ah. Okay.
Sadboi:
Pero love, totoo talaga yun?
Love:
Alin don?
Sadboi:
Yung aalis kayo?
Love:
Yup.
Love:
Sabi ni mama, pupunta daw kaming US para magamot yung sakit ko.
Sadboi:
But why?
Love:
Rein, gusto ko pa mabuhay. Kaya I agreed.
Love:
Masyado pa akong bata para mamatay.
Sadboi:
Pero pano yung pag aaral mo?
Love:
Mama will find a way naman daw.
Love:
Or magpapatulong kila Tita na nasa US.
Sadboi:
How about us?
Love:
Walang tayo, Rein.
Love:
I know that we have the same feelings but we never have a label.
Love:
Yan din yung dahilan kung bakit ayaw ko nang label.
Love:
Kasi para saan pa? Iiwan mo din naman ako or ako yung iiwan sayo.
Sadboi:
Bakit hindi mo sakin sinabi kanina?
Sadboi:
Pinapaasa mo lang ba ako, Ri?
Love:
Ayaw ko na makita mo akong umiiyak at nahihirap.
Love:
No. Hindi ganun.
Love:
Hindi kita pinaasa Rein.
Love:
Wala naman kasiguraduhan na mabubuhay ako eh.
Sadboi:
Is that your other way of saying na di mo ako sinasagot?
Sadboi:
Kasi tangina, Ri. Masakit.
Sadboi:
Masakit din naman sa parte ko na yung babaeng mahal ko, may sakit. Take note, sa puso pa.
Sadboi:
Alam ko naman na ayaw mong ligawan kita pero I still insist.
Sadboi:
Mahal kita eh.
Sadboi:
Pagod na ako Ri. Pagod na pagod. Pero nilalabanan ko yung pagod para sayo.
Sadboi:
Tangina talaga.
Love:
I'm sorry.
Sadboi:
Mag pahinga lang ako.
Sadboi:
Bye.
Love:
Rein.
Love:
Actually, I don't have a choice. Gusto ko pang mabuhay. Is that too much to ask?
Love:
Gusto ko maranasang mag mahal, oo.
Love:
Pero anong magagawa ko? Eh sa may sakit ako.
Love:
Mahal naman kita eh.
Love:
Tigilan na natin 'to, Rein.
Love:
Pagod na pagod na ako.
Love:
For the last time, I love you.
Love:
Good bye.
