One

1.3K 153 4

by Oli_va_K_ay

by Oli_va_K_ay

Zawgyi

***************

အသက္တမ်ွ ခ်စ္ရေသာ ကိုယ့္ေသြးသားေလးက တီတီတာတာေျပာတတ္သည့္အရြယ္ ေျခာက္ႏွစ္....။

ထိုအခ်ိန္မွ အခ်စ္ဦးကိုေမ့လို႔ရႏိုင္ခဲ့သည္ဆိုလ်ွင္...။

တကယ္ေတာ့ အနားသတ္တုန္ယင္ေနသည့္ မုသားနည္းနည္းပါဝင္သည္။
ေမ့ပစ္ရလြန္းလို႔ ပင္ပန္းတာမ်ားလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ညာလိုက္တာ ပိုအဆင္ေျပေကာင္းပါရဲ႕။

~ငါမင္းကို ေမ့ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ပတ္လိုအီ~

***************

(The Reverse Of Hatred)

"ေမာင္!''

ျပတင္းေပါက္မွာရပ္ေနတဲ့သူ႔ခါးေပၚမွာ လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြက လာယွက္ျဖာသည္။

ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆုပ္ကိုင္ျဖစ္တဲ့လက္ေလးကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ဆုပ္ကိုင္မိေတာ့ သိသိသာသာတုန္သြားတဲ့လက္ေလး...။

သူ႔နည္းတူ ဘယ္ဘက္လက္မေပၚမွာ မွဲ႔လွလွေလးပါေနေသးသည္။
ကံၾကမၼာက အရင္ကတည္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုသာ ေပါင္းဖက္ေစခ်င္တဲ့ပံုပါပဲ။

သူ မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့....။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္လိုက္ၿပီး ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ဆံပင္ေလးေတြကို ေသခ်ာျပင္ေပးလိုက္သည္။

ထံုးစံအတိုင္း ေမာင့္အမ်ိဳးသမီးေလးက အလုပ္ေတြအရမ္းလုပ္ထားျပန္ပါၿပီေလ။
မ်က္ႏွာေလးပင္ေခ်ာင္က်သြားသလိုလို....။

"သားေလးႏိုးၿပီထင္တယ္ေမာင္''

ေမာင္ကသေဘာမက်တဲ့ပံုမ်ိဳးမျပမိပါဘူးကြယ္။
အျမန္ေ႐ွာင္ထြက္ဖို႔ ဆင္ေျခေပးစရာမလိုပါဘူး။

ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႔အနားယူလွည့္ပါဦး။

"ဒီအေတာအတြင္း ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းခဲ့လိမ့္မလဲ
ေမာင္က အရာရာေတာင္းပန္ပါတယ္''

ရင္ခြင္ထဲကမူပိုင္႐ွင္ေလးရဲ႕ ႏွဖူးလွလွေလးကို အသာအယာအနမ္းေႁခြရင္း ေတာင္းပန္မိသည္။
ေမာင့္ကိုအဲဒီမ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေတြနဲ႔ေတာ့မၾကည့္ပါနဲ႔လား။