Μια παράξενη οικογένεια

8ο

Μερια Ιαν

Εγω:τι λες Ν την ακολουθήσουμε;;

Αλςξ:ναι πάμε

Και βγικαμε έξω για να την ακολυθισουμε.

Όλο το βραδι δεν μπορούσα να κοιμιθω. Όχι πότε δεν το ξέχασα απλά μπορούσαν να ζισω με αυτό το βάρος δεν ειμουν έτοιμος για πατέρας τότε. Και αυτή ήταν 15 θα καταστρευομασταν και οι δύο.
Μαλλον έπρεπε να σκευτω και αυτήν τότε. Αυτή ήταν Ετιμη το είχε από δεχτή όπως μου είχε πει τότε δεν με χρειαζόταν απλά έπρεπε να το ξέρω.

Αλλά εγώ εγώ την σκοτοσαν. Δεν την ρωτισα καν απλά την σκοτοσαν. Και δεν προκετε να το ξεπεράσει ποτέ.

Την ίσαμε να Μπενει σε ένα ανθοπολη βγικα με λευκά τριανταφιλα αλλά και ένα αρκούδα ιμε λευκά τριανταφιλα.

Αλςξ:που να πει γένει;;

Εγω:δεν ξέρω πάμε

Ευτασε έξω από το νεκροταφιο

Εγω:τι κάνει εδώ;;

Αλςξ:δεν έχω ειδεα

Προσπέρασε τους τάφους και πειγε στο κτίριο που αναπαυοντε αυτοί που έχουν πάραβεο σε καύση.

Μπικε και εμείς ακολουθίας άνοιξε ένα κουτί άλλαξε τα λουλούδια έβαλε το αρκουδάκι καθάρισε το τζάμι άναψε με τον αναπριρα ένα καντιλακι και έκλεισε το κλεισδοσε είπε  κάτι που δεν το ακούσαμε όλο

Σελ:να ειξερς πόσο σε αγαπάει η...

Δεν το ακούσαμε όλο

Δακρισε κάθισε άλλο λίγο και μετά βγικε εξω

Πειγα κοντά εκεί που ήταν και αυτό που είδαμε μας έκανε να μείνουμε.

Ένα βάζο ου κλείνει από αυτά που έχουν τις σκόνες αυτών που πεθενουν.
Τα λουλούδια

Το αρκουδι

Και δύο μικρά μπλε αρκουδάκια. Μια ικονα τις Παναγίας με το Χριστό.

Ένα καντιλακι και ένα χαρτάκι που γράφει Ειμουν αγοράκι

Εγω:τι;;

Αλεξ:δεν μπορεί το.

Πείτε μου ότι δεν είναι αυτό που νωμιζω

Αλεξ:το ανιψι μου;; ο πόνος της αδερφή μου;;

Ξαφνικά νευριασα έπρεπε να με ρωτισε για να πάρει τις σκόνες ήταν και δικό μου παιδί. Δεν θέλω τίποτα να μου το θυμίζει

Πειγα να σπάσω το τζάμι αλλά ο αλλά με σταματισε

Αλεξ:τι κάνεις μωρε

Εγω:απλά πιγα να το ακουμπισω

Αλεξ:να το σπάσεις πειγε τέλος πάντων πάμε σπίτι