The Bookworm and Mr. Reality (Completed)

Chapter 2

(Thank you po sa pag vote and comment @yaaannkasi. I highly appreciate it!)

*pufff *fall *puff *fall

Kanina ko pa hinihipan ang bangs ko pataas. Monday na at walang magawa dito sa clinic, di na gaanong busy. Puro checkups and follow-up ng medical ang ginagawa. Ako nalang ang nurse dito sa station dahil may ginagawa na ang iba, ako ay wala. Boss ako eh, hehehe.

"I need a nurse here!" Sigaw ng lalaking ka-kapasok lang. Agad syang binigyan ng wheelchair at nilagay nya dun ang babaeng buhat nya na may mga sugat.

"Shut up Ainsley, you're over reacting again." Singhal ng patiente.

"What happened to the patient?" I asked. Tinignan ko kagad ang mga sugat nya bago ang muka, ouch, it must have hurt.

"Oh girl. Its you. Kamusta?" Napatingin ako sa babae at nakakita ako ang isang magandang muka. Pamilyar sya pero di ko maalala pangalan nya. Di kasi ko palatandain ng muka at pangalan. Hehe.

"Oh. Wait, ano munang nangyari sayo?" I check her bruises and started putting first aid.

"Ainsley was teaching me how to ride a bike and I have no idea that its harder than learning to drive a car. I slam on the gutter and boom. Hello scars." Masaya pa din ang tono ng boses nya kahit na obvious na maskit na ang sugat nya.

Di ko maiwasang manghinayang sa magandang kutis nya na may mga sugat na ngayon. It will indeed scar.

"Stop over reacting like my brother. I can handle it." And she smiled.

"I told you Leigh to wear the knee and elbowpads but you just ignore me." Sermon ni Ainsley.

"Those are for losers." Marteng pag ka-kasabi ni Leigh. Ah oo, naalala ko na sya. Their convo saves me from offending someone. Buti naka lusot ako kanina.

"But those what you called 'losers' won't end up on a clinic like you." Pag tataray din ni Ainsley. Ang cute nilang mag kapatid. Nag quote sign pa sya sa fingers nya for 'losers'.

"So you're a nurse, aye." Pag babago ng usapan ni Leigh. "How dumb of me to ask the obvious. Hahaha." Her laugh is so fine. Like a lady that I'm not.

I smiled at her and continued cleaning her wound. What could I'd do to have as flawless skin like hers.

"Ouch!" She cried.

"Careful!" Saway ng kapatid nya sakin. He cares to her so much. Sweet.

"Sorry. Masakit talaga to eh." Paliwanag ko while showing the cotton with the ointment.

"Ainsley, its okay. She's just doing her job." Buti pa tong si Leigh ang bait bait samantalang tong kapatid nya parang menopausal na.

Matapos kong gamutin ang mga sugat nya at takpan ay pinrocess na nila ang mga paper works.

"Pumasok ka na sabi eh!" Rinig ko from the entrance. Sigawan talaga?

"Di na nga sabi kelangan eh. Pagod lang to." Paliwanag ng babeng kinakaladkad nila pa pasok. Harsh.

"Pag di ka pumasok dyan ay sa ospital ka na talaga namin dadalhin." Pananakot pa ng isa.

"Argh. Fine. Happy now." Irritadong sabi ng babae at pa galit na lumapit sa akin. Sumunod naman ang mga kasama nya.

"How may I help you po?" I asked in an oh so friendly manner.

"Ms. Pwede pa check up sya. Ang bilis nya kasi mapagod at mandalas din syang mamutla and look at her nails, dark violet ang color. I think we need a doctor." Paliwanag ng kasama nya.

"Sige po. Maupo po muna kayo while I check one of our doctors." I explained and prepared to leave the station.

"Elle. What are you doing here? Did something happened to you?" Nakita ko si Leigh na lumapit sa babae kanina at napasimangot sya. Narinig ko din syang medyo nag cuss.

Tinititigan sya ng mga kasama nya at napalingon sya kay Ainsley at napakagat sya ng labi. Naka tayo lang si Ainsley dun na medyo malayo na parang naestatwa. Nag bago sya ng muka at napalitan ng poker face. Lumingon sya sa kabilang side kung san papunta sa pharmacy namin at di namalayan ng lahat na tahimik na nakatakbo ang babaeng tinawag nilang Elle.

Sino kaya sya sa buhay ng mag kapatid na to? Ang gulo, but why would I bother. Nag kibit balikat nalang ako at nakita kong sumunod na ang mga kasama nya kanina sa kanya pero tinanguan muna nila si Leigh bago tuluyang umalis. Narinig kong bumuntong hininga si Leigh at medyo napayuko. Lumingon naman sya sa pinang galingan ni Ainsley kanina na may malungkot na expression.

"It's been more than a year." Bigkas nya. Curiosity, quit bothering me please. It's none of your business for goodness sake!

(A/N: after ng ilang beses na pag delete ng chapter na to ay nairaos ko din. Phew. Magulo ba? Lilinaw din yan sa mga next chapters. Tanong lang. Should I give Ainsley a point of view? Di kasi ako mahilig sa mga story na madaming may POV eh. Balak ko sa last na, parang summary na din. Okay ba? Oh. Hello pala sa friend ni Nicole na may user name na myraramos30, tama po ba? Hello hello. Thank you po. Hope you're enjoying this. Hart hart.)

-eam

---
Published: 05.19.15
Edited: 12.11.15