Angel Of Death ' de biz olsaydık sizce ne olurdu? UwU •°Alımlı•° ( ✓Tamamlandı✓)

Siren'nin geçmişi

Alacakaranlıkta gözlerimi açtım. Gözlerim karanlığa alıştıktan sonra etrafa göz gezdirdim. Normalde karanlıkta yatamazdım ama, muhtemelen elektirikler kesilmişti Yine. Eski model telefonumun fenerini açtım. Zaten,sadece müzik dinlemek için kullanıyordum. O bana yetiyordu.Yatağımda doğruldum. Aşağıdan gelen sesler uyanmama sebebiyet vermiş olmalıydı . Sıkıntılı bir nefes verdim. Yine kavga ediyorlar,diye söylendim Ayaklarımı yataktan aşağı sarkıttım. Odamın duvarlarındaki posterler mutlu olmamın tek sebebiydi. Çünki sevdiğim gruplar beni üzmezlerdi. Melodiler o kadar hoştu ki, bazen müzik dinlerken kalbimde kelebeklerin kanat çırptığını hissediyordum. Onbeş yaşında bir kızın bu kadar dramatik konuşması da ayrı bir saçma geldi değil mi? Ama mecburiyetten böyle oldum Aileniz sizin yaşamanızı bile istemiyorsa ne yapabilirdiniz ki ? Ben istem dışı olan bir bebektim.
Babam ve annem henüz benden birkaç yaş büyükken benimle karşılaşmışlar Aileler aldırmaya izin vermediği için, evlenmek ve bana bakmak zorunda kalmışlar.  Bu yüzden, her seferinde bana bir yaratık gözü ile bakarlar. Hayatlarını berbat eden, yaşamlarını sömüren bir kan emici. Düşünürken bile gözlerim dolmuştu. Yatağımın ucundaki hırkayı omuzlarına atarak kapıya gittim sessizce.

Çatı katındaki odamın parkeleri çığlık atmasın diye. Kulağımı dayayıp dinlemeye başladım. Zaten bu eski evde bu hiçte zor değildi. A - BIKTIM ARTIK SENDEN.

B- SEN Mİ ASIL BEN SEN VE O VELETTEN KEŞKE ÖLSENİZ.

Yutkunarak gözlerinden akmak üzere olan yaşları tutmaya çalıştım. Ölmemi istiyor. Doğmayı ben istemedim ki ? Boğazım o kadar ağrıyordu ki kendimi çok sıktığımın ancak farkına vardım.

A - NE SEN DEĞİLMİYDİN SENİ SEVİYORUM DİYEN ?

B - ESKİDENDİ O BU VELET OLMADAN ÖNCEYDİ.

A - KORUNSAYDIN O ZAMAN.

Daha fazla dinleyecek cesareti kendimde bulamadığım için, yavaş adımlarla yatağıma geri döndüm ve ucu neredeyse kopmak üzere olan kulaklığımıolan kulaklığımi telefonuma takıp,şarkı dinlemeye başladım. Melodiler kulaklarımın içinde dans ediyordu. Bir süre sonra uyuya kaldığımı yaşadığım kabus sayesinde öğrendim. Boğazım sıkılıyor ve nefes almami engelliyordu. Ne olduğunu ayılmaya çalışırken çözmek zordu. Oksürürken gözlerim kayıyor ve görüşümü bulanıklaştırıyordu. Çaresizlik içinde yapmamasını ve merhamet etmesini istedim. Babama yalvardım. Cehennem gibi gelen bu on dakika bittiğinde öldüğümü düşündüm ancak beni almaya gelen ne melek ne de bir şeytan vardı. Gözlerimden yaşlar süzülürken kılı mı kıpırdatacak halim bile yoktu. Sadece kesik kesik gelen öksürükler ve parke gıcırtıları. Bir de annemin feryadı. E evet. Annem feryad ediyordu benim için. Benim için mi? Sevdiğini düşünmüyordum. Ama benim için endişe edilecekse her gün babamın beni boğmasını isteyebilirdim. Ama yanılmışım. Bunu ise ne zaman mi anladım? Beni terk edilmiş bir inşaatta bırakıp gittiklerinde tabi Olaydan sonra bana aşırı iyi davranmaya başlayan ailem kalbimi çalmıştı. Babam bile özür dilemiş ilk kez bana gülümsemişti. Ama bunun sahte olduğunu anlayamadığım için kendime kızıyorum. Bir hafta gibi bir süre sonra beni gezmeye sonra beni gezmeye götüreceklerini söylemişlerdi. Malûm güne gelmiş bulunuyoruz. Çok sevecen ve tatlıydılar. Hurda kırmızı arabanın arka koltuğunda müzik dinlerken eski bir inşaata gittiğimizi fark bile etmemiştim. Annem ön taraftan gülümsedi ve konuştu.

A - Tatlım geldik

S-Oh peki anne.

Heyecanla arabadan indim ve annemin neden buraya gediğimizi açıklamasını beklerken annemden hiçbir söz çıkmadı. Neden konuşmadığına bakmak için arkamı döndüğümde, babam daha yeni arabayı çalıştırıyordu. Telaşla kapıyı açmaya çalıştım. ama, kilitlemişlerdi. Ağlayarak açmaları için yalvardım. Yine yalvaran taraf ben olmuştum. Neden hep yalvaran bendim?