Hayali

-Bölüm 1-

-Bana ne yapacağımı söyleme!,yeter artık! Hergün moralimi yerlebir etmeyi nasıl beceriyorsun?anlatsana biraz?!?

"Arya!hemen bura..."

Ve sertçe çarpılan bir kapı sesi...

Kaçık olduğunu düşündüğüm sinir hastası annem ile sakin bir kahvaltı yapabileceğimi düşünerek aptallık etmiş olmalıyım..Evde bununla yaşamak resmen işkence!Okulun da buradan pek bir farkı yok.Nefret ettiğim insanlara katlanmak zorunda kaldığım sevgi(!) yuvası yer orası..

Okul demişken çantam nerde?

Ahh..

Ve harika...Afferin salak arya pijamalarla git okula çanta yok bi halt yok yürü yavrum sen böyle!
Allahım sen bana akıl fikir ver amin.Salaklıkta bir numara!sever cips ve çikolata!karşınızda..işte arya!

Şimdi eve nasıl gireceğini düşün dur. Yani kapıda beni bekleyen kaçık bir kadın varsa oradan girmeyi direk eliyorum.

Anlaşılan yine bana yardım edecek olan, küçüklüğümüzden beri ablamla evden kaçmak ve kaçıktan kaçmaya yardımcı olarak kullandığımız, bodrumdaki eski,tozlu ve üstünde kereste büyüklügündeki kıymıklar bulunan merdivene yöneldim.Bayağı ağır olduğu için tek başıma çıkarmak çok zor oldu..

Ah be ablacım şimdi burda olsaydın keşke

Merdivene küfürler yağdırarak direk bizim odanın balkonuna çıkan kirişe yasladım okula geç kalacağımı düşünerek hızlıca çıkmaya başladım tabi..

kıymıkları es geçmişim, evimiz ikinci katta olmasına rağmen,balkon bayağı yüksekte ve ben daha birinci kattaki bunak teyzenin camın önüne yerleştirdiği saksı çiçeklerini bile yeni geçmişken bir tanesinin elime verdiği acıyla irkildim.İşte ben böyle dengesiz bir insanımdır,hiçbirşeyi önceden düşünemem o anda elimdeki acıyla elimi çekmemde bir oldu.. Gerisi zaten tahmin edilir herhalde..

Hani böyle bazı düşüşler vardırya yavaş çekimde gibi hissedersin, olacakları bir bir zihninden geçirirsin..tamda öyle oldu işte. ben belimi veya kolumu kıracağımı yada daha kötüsü kafamı yaracağımı düşünürken..gözlerimi sımsıkı kapadım..Ve çakıldığımı hissettim.

Yerdeyim sanırım..yada..

Öldüm herhalde? E burası sert değil.. yumuşacık,sırtımda ağrımıyor.Böyle iki tane kol sarmış gibi.. dur bidakika! ne!?kol mu?Sanırım artık gözümü açmalıyım.Ne?!?WTF?!?yinemi? Hayır,hayır yine başlamamali!.Allahım..Lütfen bu sefer gerçek olsun?..

Karşımda,daha önce bir çok sefer gördüğüm,yani gördüğümü sandığım ama hastalığım sebebiyle gördüğümü söyledikleri o yakışıklılık sembolü yüzü gördüm.Tam ağzımı açacakken,ismini sorup birdaha hiç gitmemesini isteyecekken bir ses böldü düşüncelerimi...

"Arya!yavrum arya!uyan!"

Sertçe atılan iki tokat..

Suratıma inen sert şamarların etkisiyle gözlerimi açtım.Annem...
Eh be kadın!bu kadar sert vurulurmu?!ölmediysem de öldüreceksin bu gidişle!

birdakika ya?ağlamışmı o?garip gelebilir ama en son ne zaman ağladığını gördüğümü hatırlamıyorum bile...

Ben küçüklüğümden beri..hiçbir zaman dikkate alınmayan,itilip kakılan,hiç arkadaşı olmayan,hep düşünen ama hiç söyeleyemeyen,üç tane umursamaz,bir o kadarda gereksiz insanın içerisinde büyümüş o kızım işte..beceriksiz,sakar,samimiyetsiz..

O kız..

Hiçbir zaman yeterince ilgi göremediğim için, en küçük sevgi ifade eden harekette bile heyecanlanırım.Tabi bana sevgi göstermedikleri için bende kimseye karşı yeterince samimi davranamadım..O yüzden o zamanlarda hiç arkadaşım yoktu..

Annem bile bana sevgi göstermiyordu,başkaları neden sevsindi ki?

Peki şimdi neden ağlıyor?benim içinmi?
Ya birdakika?ne olmuşki bana?

Bir süre annemin sulu gözlerine boş boş bakındıktan sonra,yerde olduğumu farkettim.Ve hemen doğrulmaya çalıştım

"ağhh belim"

"Yavrum dur napıyosun?"

"Noldu bana ne yapıyorum burda?"

Annem bir bana baktı bir merdivene..

"Bi sakin ol kızım ya iyice filmde gibi hissettin kendini.Şu görüntüden anladığım kadarıyla, çıkmışsın şu eski merdivene sonrada hopp olan olmuş uçmuşsun işte buraya.."

Hah işte anneminde duygusu bu kadardır. iki gözyaşı dökmüş şimdi azarlama zamanı..

Bi şey bile yaşatmıyo kadına bak ya!

"Uff bayılmışım farkındaysan şurda hem sen niye geldinki ya!?"

"Sus kız şuna bak ya anneyle nasıl konuşuyor!"

"Uff ne annesi çekilde kalkayım!"

Hızlıca kalktım ve ilerlemeye başladım gözlerine bakmak istemiyorum..ama yinede döndüm.Öylece kalakalmış bana bakıyordu. sanırım kırıldı..

Bazen ona haksızlık yaptığımı düşünüyorum ama onun yaptıkları aklıma gelince hakkettiğini biliyorum..kesinlikle hakediyor!ve benimde bunun için vicdan azabı çekip tüm günümü mahvetmeye hiç niyetim yok.

Bizim kaçıkla konuşmalarımız hep böyledir zaten.Babam öldüğünden beri böyle..sinirini hep benden çıkardı.Birşey olduğunda hep beni hırpaladı.Eğer saygı duyulacak bir insan olasaydı duyardım.

uggff başımda ağrıyo zaten oha bidakka bidakka nereye gittiii!?yinemi gitti !?!öylece bırakıp gittimi yinee!

Sormalıyım,anneme sormalıyım!ama nasıl soracağım?bana kırgın..

Yinede hızlıca yanına koştum. Belki o görmüştür!

"Nereye gitti?!?"

"Kim nereye gitti?"

"Barış...barış nerede?"

"Barışmı?yinemi?bak korkutma beni arya?..başladı mı yine belirtiler?.yok yok sen hırçınlaştında iyice bu böyle olmaz yarın ilk iş pisikiyatriye gidiyoruz"

Belirti mi?Pisikiyatri mi? Yok artık yinemi?hayır hayır yine başlayamaz.. iyiyim ben, iyi olmalıyım..o çok önceydi geçti ya çoktan.

"Of ya iyiyim ben saçmalma yine olmaz gitmem ben o deli doktoruna!"

Annem bana uzun uzun,dik dik bir bakış attıktan sonra,

"Öyle olsun..ama bir belirti daha görürsem.."

Diyince rahatladım avucunu yalar..belirti olsa bile ona asla söylemem,deli muamelesi göremem birdaha ben.

Gözlerinden bir özür beklediği belli oluyordu ama bu konudada avcunu yalayacağı kesin

"Uff tamam anne başımda ağrıyo zaten uğraşamıyacağım şimdi ben bi çıkıyim üstümü giyineyim sonrada okula gidicem."

Anne kelimesini özellikle vurgulayarak söylemiştim. Yinede onu boyle birakmak içime sinmedi en azından bunu söylemiş oldum.Ne kadar farketti bilmiyorum.

"Tamam..ha bu arada.. Kapıyı çarpma mevzusunu unuttum sanma!akşam konuşacağız bu konuyu!"

Off bu kadından kurtuluşum yok anlaşılan

"He he çekil de kalkayım"

Hızlıca eve çıktım ve kırmızı,baskılı bir tişört ile ile kot bir pantolon giydim. Saçımı da salaş bir topuz yapıp merdivenleri ikişer üçer atlayarak aşşağıya indim. Ya peki olanlar neydi yine öyle?

Off ama gördüm ya yine gördüm bu sefer olmalı.Olanlara kendimi bir türlü inandıramıyorum.Artık onu görmem imkansızmı gerçekten?

-Bölüm sonu-