2.Bölüm
NehiR ;
Yamaça hamile olduğumu söyleyeli yaklaşık yarım saat oluyor ve biz yarım saattir bahçede öylece duruyoruz . Yamaçın bakışları arada karnıma kaysada ağzını açıp tek bir kelime bile etmiyor. Sıkıldığımı belli ederek bahçede gözlerimi gezdirdim , pencerede o kızı gördüm yamaçın yeğenini bizi izliyordu iyide bizi neden izliyordu ? Benim onu gördüğümü anlayınca hızla pencereden uzaklaştı sanırım fazla meraklıydı. Tekrar yamaça döndüğümde , bana değil karnıma bakıyordu , artık gerçekten sıkıldığım için derin bir nefes alıp konuşmaya başladım .
N- Artık birşey söyleyecek misin ?
Bakışlarını karnımdan çekip gözlerime dikti , uzun uzun baktı sanki birşeyleri anlamak ister gibi..uzun uzun .
Y- Ne söyleyeyim ?
Hah bunu bana mı soruyordu ? Ben buraya birlikte bir karar vermemiz gerektiği için geliyorum ama Yamaç bey daha ne demesi gerektiğini bile bana soruyor gerçekten acınası bir durum .
N- Bunu bana mı soruyorsun ?
Bakışlarını tekrar karnıma çevirip konuşmaya başladı , sanki benimle değilde onunla konuşuyordu.
Y- Evet , sen söyle ne söyleyeyim ?
Öfkeyle tekrar ağzımı açtım .
N- Aptal adam ! Ben ne yapacağımı , ne söyleyeceğimi bilseydim buraya gelir miydim ?!
Bakışlarını karnımdan çekmeden boğuk bir nefes alıp, öfkeyle konuşmaya başladı.
Y- Ne dememi istiyorsun Nehir !
Doğru zaten bu bebeği tek başıma ben yapmıştım onun birşey demesini bekleyemezdim (!)
N- Doğru ya ! Ne soruyorsam sana ne yapılacağı belli zaten ! Ama merak etme Yamaç Koçovalı ben bu sorunu hayatımızdan çıkartacağım !
Sinirli bir şekilde yanından geçip gidecekken , kolumdan tutup eve doğru sürüklemeye başladı .
N- Yamaç ne yapıyorsun sen ! Bırak !
Yamaç beni umursamadan hızla sürüklemeye devam etti.
N- Yamaç bırak diyorum sana !
Yamaç beni duymazdan gelip kapının zilini çaldı , kapıyı yine o kız açmıştı yamaçın yeğeni , bize anlamsız bakışlarla bakarken konuşmaya başladı .
K- Amca neler oluyor !
Yamaç kızı umursamadan beni sürükleyerek , salon olduğunu düşündüğüm yere götürdü. Yamaçın ailesi şok içinde bize bakıyordu . Yaşlı ama hâlâ güzel olan bir kadın büyük ihtimalle yamaçın annesi , konuşmaya başladı.
S (Sultan Hanım)- Yamaç neler oluyor ? Bu kızda kim ?
Yamaç kısa bir süre ne diyeceğini düşündükten sonra başını dikleştirip konuşmaya başladı .
Y- Şimdi , tek seferde hepinize söylüyorum..Bu kız benim çocuğumu taşıyor ve bundan sonra burda yaşayacak !
Herkes şok içinde bir yamaça birde bana bakarken bende onlardan farksız bir şekilde yamaça bakıyordum. Yamaç kimseyi umursamadan tekrar beni sürüklemeye başladı , merdivenleri çıktıktan sonra karşımıza çıkan ilk odaya beni sokup kendisi çıktı ve üstümden kapıyı kilitledi..Evet bunu yaptı ! Hızla gidip , kapıyı yumruklamaya başladım.
N- Yamaç ! Yamaç , aç şu kapıyı ne yaptığını sanıyorsun sen !
Yamaç beni umursamadı bile galiba karşısında birisi vardı onunla konuşuyordu , kapıya kulağımı dayayıp konuşulanları daha net duymaya çalıştım .
Y- Nehir bu odadan dışarıya adımını bile atmayacak !
S (Sultan Hanım)- Ama oğ-
Y- Çıkmayacak dedim ! Benim işlerim var , yemek dahi götürmeyeceksiniz ben gelince götürürüm !
Daha sonrasında gelen adım sesleri ile kapının önünde yere kayıp oturdum...
Ben geldiiiim..Evet umarım beğenmişsinizdir oy ve yorumlarınızı bekliyorum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-Benim- (NehYam-Çukur)
FanfictionYarım kalmış bir hikayenin kendimce devamını getiriyorum.