♥♥♥♥♥
"Azra"
"İnanç Bende sizi bekliyordum. Siz geç kalınca şey"
"Hımm anladım. Biz geldiğimize göre arkadaşları rahatsız etmeyelim." Başını Oktay ve Ege'ye çevirerek yapmacık bir şekilde gülümsedi.
"Aynen bak şurada boş bir yer var." Ömer bunu homurdanarak söylemişti.Ve eliyle de bu masaya en uzak boş masayı göstermişti.Ömer de Oktay ve Ege'yi sevmediğine göre burada oturalım mı demek çok saçma olur herhalde.
"Size afiyet olsun"diyerek çantamı koluma asarak masadan kalktım.
" Oturmanız sorun değildi ama madem kalkmak istiyorsunuz siz bilirsiniz. "Ahh Nil işimi niye zorlaştırıyorsun? Onlara son bir kez gülümsedikten sonra bizim çocuklarla birlikte Ömer'in gösterdiği yere doğru ilerlemeye başladık.
" Azra "Çok ilerlemeden Oktay'ın bana seslendiğini duydum. Yavaşça ona döndüm. Kesin beni rezil edecek birşey söyleyecek?
" Efendim? "
"Yarın görüşürüz" Şaka mı yapıyor? Bu çocuk sabahtan beri benimle neredeyse hiç konuşmadı.
"Görüşürüz." Arkamı tekrar döndüğümde İnanç'ın delici bakışlarını üzerimde hissettim. Masaya geçince garson yanımıza gelerek bize ne istediğimizi sordu.Siparişleri verdikten sonra Ceyda heyecanla bana dönerek
"O çocuk kim?"
"Hangi çocuk?"
"Off Azra sence unutulacak çocuk mu?Hani şu ultra yakışıklı olan? Mavi gözlü"
"Hmm Adı Oktay"
"Yeni okul arkadaşın mı onlar?"
"Sayılır."
"Nasıl sayılır? Masalarında oturuyordun Azra? "
"Yeter Ceyda sabahtan beri Azra'yı özledim diyip duruyorsun. Şimdi o çocuktan mı bahsedeceksin."Ceyda ve ben İnanç'ın sesini duyunca sustuk. Resmen buz gibi bir sesle konuşmuştu.Bana kesin bozuk.
" Niye kızıyorsun?Merak ettim soruyorum. Hem sen niye sinirlisin ki?Bir suratın düştü."
"Evet düştü. Azra'nın bu kadar çabuk arkadaş bulacağını bilmiyordum. Hem de öyle insanlarla arkadaşlık edeceğini hiç tahmin etmezdim." Ağzım resmen açık kaldı.Az önce İnanç bana ne dedi? Öyle insanlarla arkadaşlık edeceğimi hiç tahmin etmezmiş.
"Ne diyorsun İnanç? Nasıl insanlarmış onlar? Ayrıca çabuk arkadaş bulduğuma üzüldün galiba"
"Görmüyor musun Azra? Hepsi zengin züppesi."
"Sende mi Ömer?"
"Evet bende. Bizim gibiler öyleleriyle arkadaş olamaz."Tam ağzımı açacaken Ceyda kulağıma " Sakin ol"diye fısıldadı.Omzumu silkerek "kalkalım mı" diye sordum. Herkes onaylayınca hesabı ödeyip çıkışa doğru yürüdük. Yanlarından geçerken hiç Oktaylar'ın oturduğu masaya bakmadım.
Hep birlikte eve doğru yürümeye başladık. Hiç kimseden çit çıkmıyordu. İnanç ve Ömer gerçekten kalbimi kırmışlardı.Yani ben özel okula gidiyordum. Zengin olmayan bir arkadaş nereden buluyum? Bir dakika İnanç içeri girer girmez suratını asmıştı.Acaba onları daha önceden tanıyor muydu?
"İnanç sen onları daha önceden tanıyorsun değil mi?"
"Sen hâlâ onları mı düşünüyorsun?"
"Hadi söyle tanıyorsun değil mi?"
"Off yeter Azra" İnanç resmen kükremişti.Akmak için sıraya geçen gözyaşlarımı geriye iterek arkamı döndüm ve başka bir yoldan eve gitmeye karar verdim. Cayda'nın bana seslendiğini duydum ama bakmadım.Biliyorum. Onun hiç suçu yok.Ben akşam onu zaten ararım.
♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
"Azraaa hadi gel kızım yemek ye."
"Tamam geliyorum."bilgisayarımı yatağın üstüne koyarak salona gittim. Annem ve babam çoktan oturmuştu.
Babam" Ee ilk yeni okulunda ilk günün nasıldı?"
"Fena değildi. Okulu sevdim."
"Moralin mi bozuk senin?"
"Hayır. Ben yemiycem.Size afiyet olsun."
"Azra gel ye kızım."annemin seslenmesine aldırmadan odama geçtim.Yatağıma uzanarak ilk günümü düşünmeye başladım.
Oktay bütün gün benimle konuşmamasına rağmen kafedeyken bana görüşürüz demişti.İnanç Oktay'ı görür görmez suratını düşürmüştü. Bunlar kesin birbirini tanıyor. İyin de nerden? Off sabahtan beri oturmuş İnanç'tan bir özür bekliyorum ama beyefendi beni hiç aramadı.Eve geldikten sonra ben Ceyda'yı aramıştım ve benden sonra İnanç'ın da gittiğini öğrenmiştim. Bugünkü rezillikten sonra Oktaylar benimle artık hiç konuşmaz. Zaten adam akıllı hiç arkadaş edinememiştim.Yalnızlıktan nefret ediyorum.
♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠♠
Sabah başımda korkunç bir ağrıyla uyandım. Tabii gece 2'ye kadar bilgisayar başında oturursam böyle olur.Hemen telefonumu alarak Ceyda'ya onlarla gitmiyceğimi bildiren bir mesaj attım. Daha sonra hazırlanarak evden çıktım.
Yolda yürürken aklıma sürekli İnanç'ın bana bağırışı geliyordu Benden özür dilerse onu hemen affederim. Ama beni aramıyor.Ben kafamdaki düşüncelerle boğuşurken yanımda bir korna sesi duydum. Soluma döndüğümde beyaz bir BMV'nin içinde Ege ve Nil'i gördüm.
Gülümseyerek" Günaydın "dedim.
Onlarda gülümseyerek " Günaydın "dediler. Bana hiç bozulmuş gibi gözükmüyorlardi.Ege" Atlasana senide okula bırakalım "diyince iyice şaşırdım." Olur"diyerek arka tarafa bindim. Nil bana dönerek "Bugün ilk ders fizikçinin dersi çok eğlenicez."
"Niye ki?" Nil ve Ege bakışarak sırıttılar.Ege aynadan bana bakarak"Sen daha o adamı tanımıyorsun tabii.Adamın kulakları resmen duymuyor."diyip bir kahkaha patlattı. Yol boyunca onların fizikçiyle olan anılarını dinledim. Bu arada bana sevgili olduklarını söylediler. Ben onlarla birlikte ilk gerçek kahkahamı atarken tam o sırada yan kaldırımdan bizim çocukların geçtiğini gördüm. Hepsiyle teker teker göz göze geldim ve araba yanlarından süratle geçti. Hepsinin arabanın arkasından bana baktığını görebiliyordum. Aslında Ege'ye arabayı durdur diyebilirdim ama İnanç'ın tavrımı anlamasını istiyordum. Ama birden gülüşüm yüzümde donup kaldı.
Onları satmış gibi mi oldum?
