Bütün gün boyunca Esra'nın iğneleyici bakışlarına aldırmadan ders dinlenmeye çalışmıştım.Anlaşılan Oktay benimle konuştuktan sonra okuldan gitmişt.Öğleden sonra Ege ve Nil de gitmişti.Zaten gitmeseler de benim için farketmezdi.Bütün gün boyunca benimle hiç konuşmamışlardı.
Günün bittiğini bildiren zil çaldığında hiç beklemeden çantamı alarak kendimi dışarı attım. Telefonumu çantamdan çıkararak Ceyda'yı aradım.
"Alo Ceyda"
"Efendim Azra" sesini duyduğumda omuzlarımı düşürdüm.Sabah beni Ege'nin arabasında gördüğü için bozuktu anlaşılan.
"Biraz konuşalım mı? Bizim eve gelsene."
"Emin misin? iyi düşün Belki işin vardır."
"Ceyda lütfen." Ceyda'nın bana bozuk olmasını istemiyordum. O benim en yakın arkadaşımdı.
"İyi tamam.Yarım saate sizdeyim."
"Tamam görüşürüz."
"Görüşürüz." Telefonu kapattıktan sonra eve yürümeye başladım. Hepsiyle aramı düzeltecektim.Yeni okulumda arkadaşım olup olmaması artık o kadar da önemli değildi.
◀▶◀▶◀▶◀▶◀▶
Eve vardığımda evde hiç kimse yoktu.Bu bir bakıma iyiydi.Bir de annemle uğraşmazdım.Odama geçip üstümü değiştirdikten sonra salonda Ceyda'yı beklemeye başladım. Bir yandan da Oktay'ın numaramı nerden bulduğunu düşünüyordum.Okulda numaramı bilen tek kişi Esra'ydı ve Esra ölse Oktay'a numaramı vermezdi.
Ayrıca Oktay neden benimle ilgilenmişti ki? Çok mu önemliydi? Kapının çalmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım ve kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda karşımda Ceyda ve yanında İnanç da vardı.
"İnanç"
"Ceyda ile konuşmak istediğini duydum. Benim de seninle konuşmak istediklerim var." İnanç'in yüzünde sabahki soğuk ifade yerine yıllardır tanıdığım sıcacık ifade vardı.
"Ben seninle de konuşacaktım.Ama sen bana biraz sinirliydin. Korktum açıkçası." İnanç sözlerime hiçbir cevap vermezken Ceyda "Ee içeri girmiycek miyiz?" diye sordu.
"Tabii geçin."
İçeri geçtiğimizde Ceyda direk kendini koltuğa bırakırken İnanç elimden tutarak Ceyda'nın tam karşısına kendi yanına oturttu. Şuan İnanç ile yan yana oturuyorduk ve birbirimize çok yakındık.Bu yetmezmiş gibi kolunu omzuma atarak beni iyice kendine yasladı.Daha öncede İnanç ile yakın olmuştuk ama bu daha farklıydı. Sanki sevgiliymişiz gibi hissettirmişti.Ama bir yanlışlık vardı. Be hissin hoşuma gitmesi gerekirken ben sadece şaşkınlık hissediyordum. Ceyda'nın da gözlerinin şaşkınlıkla açıldığını görebiliyordum. Bu tuhaf havayı dağıtabilmek için
"Eee Ömer yok mu?" diye sordum. Ceyda amacımı anlayacak ki başını anlayışlı bir şekilde sallayarak sorunu cevapladı.
"Beden hocası çocuğu bırakmıyor ki.Sürekli yanına çağırıyor."Ben Ceyda'yı dinlerken İnanç bu seferde saçlarımla oynamaya başlamıştı. Bu çocuğun bugün derdi neydi? Bu yakınlıktan acayip bir şekilde rahatsız olmaya başlamıştım.Başımı ona çevirerek gözlerine bakmaya başladım. O da gözlerini bana çevirdiğinde aklıma bugün Oktay ile olan yakınlaşmamız geldi.Onun gözlerinin içine bakmak bile bedenimi titretmeye yeterken İnanç'ın bana yakınlığı hiçbir şey hissettirmiyordu.Oktay'ı kafamdan atarak dogruldum ve İnanç ile arama biraz mesafe koydum.Onları buraya niye çağırdığım aklıma geldi ve konuşmaya başladım.
" Yeni bir okula başladığımdan beri sizinle aram çok bozuk. Ve ben böyle olsun istemiyorum. Siz benim en yakın arkadaşlarımsınız.Ortada herhangi bir sebepte yok.Yani benim bildiğim bir sebep yok.Ama kaç gündür düşünüyorumda İnanç Oktay'ı gördüğünden beri çok tuhaf davranıyor. " İyice İnanç'a dönerek ona sorarcasına baktım. Bana uzun uzun baktıktan sonra derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
