GİRİFT

~İç İçe, Karmaşık~

HAYATIMIZ VE KARARLARIMIZ

Bir çok şeye anlam katan değer verdiren hayat değil midir? Aslında birçok şeyi yücelten de alçaltan da hayatımızda verdiğimiz kararlardır. Örneğin istediğim bir meslek yerine ailemin tercih ettiği bir mesleği ele aldığımızda hayatımı aslında sıkıcı, bunaltıcı, ve karamsarlığa sürükleyen uzun bir meslek hayatı ele alıyor. Veyahut görücü usulü evlilik gibi görmeden biriyle evleniyor kişiler tanımıyorlar bile daha birbirlerini karşısına iyi mi, kötü mü sevebileceği veya sevemeyeceği birinin çıkabileceğinden haberdar beklemek mi bizim kararlarımız?

Hayatımızı, biz kendimiz çok rahat yönetebiliyorken neden başkaları için tercih yapalım ki? Neden hayatımızı mehvedelim ki? Hayat bazen gerçekten çekilmez olmakla birlikte güzel anılarla dolu diyebiliriz. Bazen sevdiğimiz kişi veya kişilerin ismimizle bize seslenmesi, bazen gülmesi, bazen anne ve babalarımızın sıcacık içtenlikle gülümsemesi bizi hayata bağlar. Sebebini bilmiyorken ağlamakta, gülmekte hayatımızda sıkça karşılaştığımız bir olay hissiyat duygu ne bileyim hayat bizim sandığımızdan az kaldırabildiğimizden fazla.

Ucu bucağı olmayan değişimler, olaylar, hisler, kişilikler ve niceleriyle dolu bu hayatı aslında her an ölebileceğimizi bilerek yaşamak gerekiyor. İz bırakarak, izler bırakarak yaşamamız tabii ki. İnsanların bize hayatımıza kararlarımıza ne kadar saygı duyduklarını umursamadan yine yeniden severek isteyerek yaşamak sevdiğimizin kollarında olur, hayallerinde olur, her ne olursa olsun yaşamak, hayatı anlamak benimsemek gerekir. Hayatın iyi ve kötü yanlarını bilip her şeye karşı yaşamak gerekiyor. Bazen çocuklar gibi eğlenmek, bazen çocuklar gibi ağlamak, bazen de istediğimiz oyuncağın asla bizim olmayacağını bilerek yaşamak gerekiyor.

EVRENE SORULAR SOR

Öncelikle merhaba, evet biraz klişe bir giriş yapacağım fakat buna fazla maruz kalmayacaksın merak etme. O zaman başlayalım ne dersin?
Bende öyle düşünmüştüm :)

Eğer bu satırları okuyorsan bazı şeyler yolunda gitmiyordur dostum orda bir anlaşalım, ha evet bizim tayfa girift olarak böyleyiz biz. Sen çok mutlu da olabilirsin tabii ki. Şöyle ki sana bazı sorular soracağım, mesela sen kimsin? Adını soyadını falan sormadım sen kimsin? Neden var oldun? Yaratıcın kim? bunları biraz düşün ve sonra okumaya devam et...

Pekala düşündüğünü umut edip devam ediyorum hala kendini bulamamış olabilirsin, şimdi diyeceksin ki nasıl yani kaybolmadım ki haklısın ama şöyle düşünmek lazım sen bu evrene gönderildin evet bir sürü varlık gönderildi peki senin amacın ne? Görevin ne? Neleri başardın bu yaşına kadar?

Eğer yaptığın şeyler seni tatmin etmiyorsa kendini bulamamışsın daha, üzgünüm... Çok uzun bir yolumuz var merak etme bir gün o hissi tadacaksın "işte tamam ben buyum ve bunları başardım diyeceksin"Ben bile hala kendimi bulmuş sayılmam yalnız değilsin.Ve bulamayan çok insan da var bundan eminim.

Ben direk konuya bodoslama giriyorum o zaman, niye hiçbir şey yolunda değil? Yada biz mi yoldan çıktık...

Peki bizi o yoldan iten neydi hayat bir oyundu ve biz şimdi diskalifiye mi olduk elendik mi noldu bize?
Yoksa sende sırf annen üzülmesin diye intihar etmeyenlerden misin? Dostum önce bu fikri aklından çıkar hemen hemen

Çıkardın mı?
Güzel..

Seni bu kadar harap eden üzüldüğün bir dünya için intihar değecek bir hareket mi? Belki bir kurtuluş yolu gibi gözükse de ne kadar dünyevi bir his olduğunun farkına varmalısın . Bence, sen burayı çok ciddiye almışın. Yani şunu kastettim aslında üzülebildiğin kadar üzül bundan zevk duy evet kulağa garip geliyor biraz mazoşist bir düşünce yapısı gibi ama zaten bir gün öleceksin ve o zaman sonsuz huzura ulaşacaksın, ulaşacağız... O yüzden keyfine bak dostum... İnsan hayalleri olmadan yaşayamaz bu nettir. Fakat şöyle ki o toz pembe hayaller amma ve lakin hayatın acı gerçekleriyle karşılaşıncaya kadar toz pembedir...