SUPER POWERS ~JohnJaem~

1

Johnny 6 yaşındayken

"Bana bulaşmayın dedim size."

Koca cüsseli çocuk konuştu. Kahkaha atıp duruyordu. Toplasan Johnny'den 2 yaş felan büyüktü ama ailesi onu baya beslemişe benziyordu.

"Bak sen şu bücüre. Bana karşı mı geliyorsun sen?"

"Sen kimsin ki?"

Daha sesi bile incecikti ama kendine nasılsa güveniyordu. İçindeki ses ona güvenmesini söylüyordu.

"Ben buranın gelecekteki başkanıyım. Bu yüzden bana karşı gelemezsin bücür. İyi bir cezayı hak ettin."

Kamyon ile arasına sıkıştırdığı çocuğa yaklaştı. Ama kendisinden önce büyük gölgesi Johnny'ye ulaşmıştı.

Johnny korkmuştu ama kaçmıyordu. İçindeki ses işte. Birazdan birini komaya sokacağını açıkça söylemeyen iç ses.

Kafasına hedef alınan yumruk ile harekete geçti.

Cılız bacakları ile attığı o tekme iri yarı çocuğu karşıdaki diğer kamyona uçurmuştu. Az kalsın kamyon da çocukla birlikte devrilecekti.

Johnny kendinden beklemediği bu şeyin ortaya koyduğu işi yani yerde kanlar içinde yatan çocuğu görünce bu sefer korkmakla kalmayıp kaçmıştı da. İçindeki ses de uçup gitmişti.

Evine geldi ilk olarak. Gidebileceği başka bir yer yoktu. Sonra da annesini buldu.

Çok sevdiği biricik annesine her şeyi anlattı. Annesi sanki dejavu yaşıyormuş gibi hissetmişti. Gözleri sonuna kadar açılmıştı.

Paniğini küçük oğlundan gizlemeye çalıştı. Hemen bir çözüm yolu düşünmeye başladı. Buldu da.

Kaçmak..

Şu anlık tek yapabileceği. Eğer bunu daha önceden yapsaydı belki de şu an çocuğunu kaçırmak zorunda kalmayacaktı.

"Gidelim John. Uzaklara gidelim. Kimsenin bizi tanımayacağı bir yere.. Ve her şeyi unutalım?"

Soru sorarcasına korkudan ağlayan çocuğunun gözlerine baktı.

"Tamam mı oğlum? Daha demin yaşananları ömrün boyunca hatırlamamalısın."

Johnny annesini onayladı o küçük kafasıyla.

Kimseye çaktırmadan tüm eşyalarını toparlayıp kaçtılar. Gittikleri yerde yeni bir hayat kurdular. Annesi oğluna o güçleri kontrol altında tutmak için çok yardımda bulundu.

O günden sonra kimse eskisi gibi değildi ve oradaki kimse bir daha onlara ulaşamadı.

Yıllar sonra cezaevinden çıkan babası da.

***

Şimdiki zaman

"Hızlı olsanıza. Jaehyun gelmeden her şeyi bitirmeliyiz."

Son kontrolleri yaptılar ve hepsi evin bir köşesine saklandı.

O sırada antrenmanlardan yorgun argın dönmüş Jaehyun kapıyı çalmaya başladı. Kapı açılmayınca evde kimsenin olmadığını düşünüp anahtarını çıkardı.

Eve girdiğinde her yer kapkaranlıktı. Önünü bile göremeyeceğini anladığında ışıkları açtı.

Jaemin abisinin direk odaya gideceğini anlayınca saklandığı yerden çıktı. Jaehyun karanlık salondan çıkan Jaemin'i görünce bir an irkti.

"Işıklar olmadan salonda ne yapıyorsun?"

"Film izliyordum."

"Anladım."