Selam canlar; bölümü erken yazdık çünkü bundan sonra iki haftada bir pazar günleri bölüm atmak istiyoruz.Ve ben bu kitabı tek başıma yazmıyorum birinci bölümden beri sizde fark etmisinizdir ki hep "uz" kelimesini kullanıyoruz. Bölümleri hesabımdan ben atıyorum. @GeceninMavisi7362kullanıcı adlı kişiyle yazıyoruz. Aynı zamanda bu kişi benim kuzenim oluyor. Her bölümü birlikte kurguluyoruz bunu size bildirmek istedim. İkinci bölüm için sizlerden 80 oy, 100 okuma istiyorum. Kitabı takipçilerinizle paylaşırsanız çok seviniriz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. BÖLÜM
Ah! Kafamda derin bir baş ağrısı beynimde cevaplayamadığım sorularla uyanmıştım.
Öylece oturduğum yerde kendime gelmeye başladım. Biraz daha aklımı toparladıktan sonra gözlerimi aralamak istedim ama bu isteğim sadece istekle kalıp eyleme dökülememişti. Çünkü gözlerim bir şeyle kapatılmıştı.
Şok içinde gözlerimdeki şeyi açmak amacıyla ellerimi kaldırmaya çalıştım.
Yok artık! Ne oluyor ya şaka falan mı bu? Gözlerimle birlikte ellerimi de hatta bir dakika ayaklarım... Ayaklarımda bağlanmıştı.
İnanamıyorum neyin içine düşmüştüm ben böyle,neredeydim?
Korku, telaş ve bana bir türlü tatmin edici cevaplar veremeyen beynimle kalp atışlarım hızlanmaya, adrenalin hızla bedenimi sarmaya başlamıştı. Bir dakika sanki benden başkalarıda vardı burada.
Nefes alış verişler ve kıyafetlerin bir birine sürtünme sesleri geliyordu. Kendimi tatmin etmek için konuşmaya karar verdim. "Kim var orada, kimsiniz" dedim.
Ama korkumu ortaya koyan sesimin titremesini engelleyememiştim.Kalın ve tok bir sesli olan biri cevap verdi.
"Ben burdayım da sen kimsin, ne oluyor burada?" Bu konuşan her kimse ses tonu kesinlikle dünyaya hükmeder bir şekilde ve ürkütücü derecede sert konuşuyordu.Biraz ürkekçe:
"B- ben bilmiyorum. Gözlerim kapalı bir şey göremiyorum.S- sen kimsin?"
"Hah tam oldu muhteşem. Şu an gerçekten tek mesele benim kim olduğum mu? Benim de gözlerim bağlı bende bir şey göremiyorum." dedi.
Yalnız bu patavatsız kimse bana durduk yere bağırmış ve aşırı sinirlenmiştim ve ettiği lafı yanına bırakmaya hiç niyetim yoktu.
" Ne bağırıyorsun bana ya? Ben de kafamdaki soruların cevabını arıyorum. Hayır bu agrasif tabırlar kime?"
"Ya be..." Konuştuğum kişi henüz cevap vermeye başlamıştı ki aramıza karışan başka bir kadın sesiyle konuşması yarıda kaldı.
"Ne oluyor ya. Ne bu bağırışmalar. Ellerimi ayaklarımı kim bağladı benim ya. Allahım ya cevap versenize siz kimsiniz?"
Tam cevap verecektim başka bir yerden bir erkek sesi daha geldi.
