ESPERANDO

TANITMA

Ben vera,17 yaşındayım.

Akciğerlerimdeki kanseri teşhis ettiklerinde tam 11 yaşındaydım. O zamandan bu yana gerçekten kusmuk dolu yıllar geçirdim ve bu gerçekten hoş değil.

Akciğer kanseri, yapısal olarak normal akciğer dokusundan olan hücrelerin ihtiyaç ve kontrol dışı çoğalarak akciğer içinde bir kitle oluşturmasıdır. 6 yıldır bununla yaşıyorum. Benim için en sağlıklı şeyin bacaklarımı masaya uzatıp biraz dolgun olduğu için popoma baskı yapan beyaz kadife koltuğa oturup elimde şekersiz sütlü lattem ile Nur Yerlitaşın jüri olduğu moda programını izlemek olduğunu söylüyorlar. Bu sizce de dev bacaklı örümceklerin başka seçeneği olmadığı için alaturka tuvaletlerimizin kenarında durup biz tuvaletimizi yaparken bizi izlemek zorunda olmaları gibi değil mi ? (O örümceklerin yerinde olsam kendimi deliğe atardım)Tanrım! bu utanç verici. O köşede benim soluk beyaz popomu dikizlerken içimdekileri dışarı çıkarmamı nasıl beklerler?

Hayatımdaki kişilerin analizlerini yapmam gerekirse Annem: Asla sıkıcı olmamakla birlikte tam bir koca düşkünü babamla ayrıldıklarından beri belki 19 tane erkekle birlikte olmuştur bu hoş değil. Fakat en iyi dostum annem benim asi ruhumla tek başa çıkabilen kişi o. Birde küçük kardeşim var 5 yaşında adı aren dünyanın en tatlı kardeşi diyebilirim.

7 Ocak 2015 03:52

Ciğerlerime dolan su nedeniyle hastaneye kaldırıldım. Saatlerce yoğun bakımdaymışım. Eminim annem çok endişelenmiştir. Saat 07:12 de uyandığımı hatırlıyorum. Gözlerimi açtığımda burnumdaki soluk borusunu ve yanımdaki tüpü gördüm hemşire hemen karşımda duruyordu. Dudaklarımı araladım ve

''annemler nerede?'' diye sordum titrek bir ses ile. Beyaz sıkıcı üniforması olan orta yaşlardaki dip boyası gelmiş hemşire bana bakıp

''geceden beri fazla yoruldular biraz gidip kafeteryada oturmalarını söyledim'' diye mırıldandı. Gözlerimi devirdiğimi görünce yeniden dudaklarını araladı

''istersen çağırayım ? '' dedi silik bir ses ile.

kafamı hayır dercesine salladım.

''Ayağa kalkmama yardım eder misin biraz dolanmak istiyorum?'' gerçekten sıkılmıştım uyanalı çok olmadı ama hastane odalarının sıkıcı havası ve sert yatakları bana 'artık kalk vera!' diye bağırıyordu resmen..

Kafasını salladı ve kolumdaki bantları çıkardı. Sürgülü bir tüple ve burnumdaki boruyla gezmek zorundaydım, ayrıca hastane pijaması popomu üşütüyordu.