19 ocak 2015
Her günüm bir önceki günüme şükürler yağdırarak geçiyor. Her sabahım güne uyanabilmenin verdiği mutlulukla bana dualar ettiriyor. Düşünüyorum da bu bir aşk hikayesi değil bu bir yaşam mücadelesi.
Yatağımda oturup gözlerimi ovalıyordum bu gün bir ocak ayına göre fazla güneşli başlamıştı yatağımın sol tarafındaki pencere ve açık mavi fon perdemin arasından sızan güneş kumral saçlarıma vuruyor ve ışıldamasına neden oluyordu. Ayağa kalkıp salona indim annem berjerde oturmuş Müge anlı izliyordu. Bana bakıp dudaklarını araladı
"Günaydın kuzum, mutfak masasında kızartma ve menemen var Ocak'ta da sıcak çay var kahvaltını yap sonra seninle destek grubuna gideceğiz"
Destek grubu mu? Yine mi.. destek grubu kanser hastaları için rehabilite merkezi gibi birşeydi. Oraya gidip benimle aynı hastalığı taşıyan insanlarla muhabbet ediyorduk ve kafamızı dağıtılıyorduk. Hastalığımızdan ve gün geçtikçe durumumuzun nasıl geçtiğinden bahsediyorduk bazı zamanlar da motivasyon günlerimiz oluyordu, birlikte piknik,sinema,tiyatro gibi yerlere gidiyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESPERANDO
أدب المراهقينVera,17 yaşında ve Akciğer kanseri ,fenalaştığı için 17 Ocak 2015 de hastaneye kaldırıldı. Pamir 19 yaşında kolon kanseri olan sevgilisini hastaneye getirdi ve o gün kaybetti.. Veranın pamir ile tanışması kesinlikle bir tesadüf . Pamirin teselliye i...
