Pamir'de kim?

162 19 4
                                    

Odadan çıkıp insanları izlemeyi seviyordum onların hikayeleri bana kendi hikayemi unutturuyordu.. Akciğer kanserinın benden aldığı tek şey sağlığım değil. Dilediğimce koşamıyorum, dilediğimce yiyemiyorum, yorulma duygusunu tadamıyorum. Nefes Alamıyorum... Hastane koridorunda elimdeki tüpü çekiştirirken tüpün ayağının döndüğünü fark ettim. Onu düzeltmek için döndüğüm sırada birine çarptığımı ve sarsıldığımı fark ettim. Hemen dönüp yüzünü göremediğim ama sert çarptığım kişiye özürler yağdırmaya başladım

''Aaaah çok afedersiniz gerçekten görmedim''

yüzümde gerçekten aptal bir ifade olduğunun bahsine girebilirim.  oha çarptığım çocuğa bak !  bir an içimdeki abazayı ortaya çıkarıp selam bebek çarptığım için özür dilerim bir öpeyim de ödeşelim diyebilirdim. Yok canım her zaman böyle değilimdir tabiki ahh.

Çarptığım ve bütün abazalık hormonlarımı dışa vuran çocuk bir gülücük atıp dudaklarını araladı

''Sorun değil benim hatamdı ,sen iyimisin?''

konuşurken roma acorn'u andırdığına yemin edebilirdim.. Bir an durakladım ve sessiz durma hakkımı kullandım.  Elimdeki tüpü görünce tek kaşını kaldırıp ''gel sana yardım edeyim''

diye sözünü bitirdi hem yakışıklı hem de yardımsever hemde çakma roma acorn. Derin bir nefes alıp verdim ve dudaklarımı birşey söylemek üzere araldım

'' Evet bu güzel bir fikir ''

bunu söylerken neredeyse ağızımdaki bütün dişleri gösterircesine gülmüştüm. neden bunu yaptım bunu yaparken gerçekten itici oluyorum! Çekmeli tüpümün tutma aparatını eliyle kavradıktan sonra kafeteryada ki çakma hasır örgülü sandalyelerden birine oturduk

''Tekrar teşekkür ederim''

dedim yumuşak bir tonla.

'' Ne demek''

diyip sırıttı. Dişlerinin ne kadar mükemmel ve beyaz olduğundan bahsetmek istemiyorum...

''Benim de burada oturmamda sakınca varmı''

diye sordu çakma romacığım. Olurmu canım tabikide olamaz haha. Hayır dercesine kafamı salladım. Karşımdaki sandalyeye oturdu. -Adın ne ? diye sordu ''Ben vera''

dedim ve sırıttım.

''Peki senin adın ne ?''

diye sordum patavatsız bir şekilde.Tek kaşını kaldırdı ve dudağının sağ tarafını yukarı kıvırdı

''Ben Pamir''

diye cevap verdi

''Ee anlat bakalım sen neden buradasın pamir? neyin var? ''

Yüzünü buruşturdu cevap verdiğinde sorduğuma pişman olacağımı anlamıştım..

''Sevgilim,kanser hastası dün gece fenalaştı ailesiyle buraya getirdik. Dünden beri içeri dahi sokmadılar beni.''

Tam tahmin ettiğim gibi! ne kadar da salağım.. Önümdeki masanın üzerinde duran kürdanlardan birini aldım ve poşetini çıkartıp masanın üzerinde döndürmeye başladım ve dudaklarımı araladım.

'' Gerçekten mi?,ne kanseri?''

diye sordum üzgün bir sesle

''Kolonkanseri,kurtulma ihtimali var ama çok düşük. Şu an acı çekiyor.''

dedi boğuk bir sesle. Belliki gerçekten seviyordu onu. Onun için çok üzüldüğümü belirttim.

''Peki sen vera sen neden buradasın''

diye sordu tüpü gösterip. Kafamı tüpüme çevirip

''Akciğer kanseriyim''

diye cevap verdim. Yüzünü ekşitti alnındaki çizgiler benim için üzüldüğünün göstergesiydi

''Umarım iyileşirsin''

dedi elini omuzuma koyarak. Sırıttım

''Vera!! burada ne yapıyorsun? benim tatlı meleğim nasılsın?''

diye seslendi annem yanıma yürüyerek. ayağa kalkıp sarıldım anneme''İyiyim''

diyip güldüm. Annem pamire bakıp

''Bu yakışıklı beyfendi ile tanıştığımı düşünmüyorum''

diyip sırıttı.anne lütfen beni utandırma,lütfen..

''Ah çok özür dilerim. Pamir bu benim annem,Anne bu pamir. Azönce yanlışlıkla birbirimize çarptık. Oturup birazcık konusuyorduk.''

diyerek sırıttım. Pamir ayağa kalkıp annemin elini sıktı

''Memnun oldum''

dedi ve 32 dişiyle beraber güldü... Kafeteryada yanımıza bir bayan yaklaştı gözleri kıpkırmızıydı bana annemi anımsatıyordu,ağlamıştı.. pamire doğru koşup

''Pamir Nil seni sayıklıyor lütfen,lütfen çabuk yukarı gel. Doktor onunla konuşmanın iyi olabileceğini düşünüyor  ''

dedi. Pamir bir hışımla ayağa kalktı ve bana bakıp

''vera gitmem gerekiyor belki daha sonra seni ziyarete gelirim ?''

dedi ''Hiç sorun değil durma koş oda numaram 384''

dedim ve elimi salladım. Eliyle tamam işareti yaptı ve merdivenlere doğru koşmaya başladı.

ESPERANDOHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin