Chapter 2
"What the hell, Levi?" hindi ako makapaniwala sa sinabi n'ya. This guys had really the guts!
"What?" simple nitong tanong at kumibit-balikat lang. " I am a honest guy, Car, that's why I am admitting it to you. What's the problem on that?" kumunot pa ang noo nito na parang hindi alam kung saan s'ya nagkamali.
Ang dalawang kamay ko na nasa hita ko ay nakakuyom dahil sa iritasyon ko s alalaking kaharap ko. Bakit ko ba natagalan ang pag-aasal ng lalaking 'to sa tatlong taon naming magkasama sa iisang condo?
He's arrogant, serious, cold-hearted asshole yet honest. Lahat ng makikita n'ya ay pinupuna n'ya na hindi ko gusto sa kan'ya. Nagmumukha s'yang judgmental sa pagiging honest n'ya.
"Why don't you find another rooms, Levi? I thought you were concerned about my situation but you were just concerned to yourself. Selfish bastard." I rant while I whispered the last part. I even saw him getting mad because I once told him that because of so much frustration.
"What?!" naiinis kong tanong kay Levi dahil hindi ko alam kung anong nakain ng isang 'to at hinila ako.
Can he just talk calmly without dragging me? What's the problem of this man? He's getting into my nerves! He is not even my guardian to act like that in front of Zeke.
Zeke is friendly and he asked me if it's okay to have a coffee with him and me, the good girl who doesn't want people get upset because of me, agreed on Zeke.
And here right now, Levi was dragging me because Zeke just hold my hand. Naisip kong wala namang mali sa ginawa ni Zeke sa akin. Hinawakan n'ya lang ako and I even consider that as a friendly gesture.
Levi, stared at me with his cold stares, usual. S'ya 'yan, e. Ang lalaking nakulong ng ilang taon sa north pole at ngayon hindi lang katawan ang malamig pati ang mukha at mata. Corny!
"Are you blind, Car?" maalamig ang boses nitong tanong sa akin. Seryoso ang mukha nitong nakatingin lang sa akin.
"I am not. As you can see," matabang sagot ko sa kan'ya. Was he dumb for asking me with that ridiculous question?
"Tss..." umasik ito na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Pumikit pa ito pero ng dumilat ito at magtama ang tingin namin ay umirap ulit ito.
Seriously, anong problema ng lalaking 'to?
Kung iisipin kong nagseselos s'ya, it's impossible since mukhang hindi naman s'ya interesado sa babae and if ever he's jealous—No, Carol, you're just making' yourself laugh.
"Ano ba talaga ang problema mo, Levi? You know, naiinis na ako sa'yo. You are so annoying at ngayon you are dragging me harshly. You bastard!" sigaw ko sa galit na tono pero ang galit na iyon ay biglang natunaw dahil ang malamig n'yang tingin at mukha ay napalitan ng galit.
Para ko tuloy nalunok ang sarili kong dila dahil sa reaksyon n'ya. Ano bang nasabi kong mali? I am just telling the truth, telling what I really feel. At ngayon, sya pa ang galit?
Dahil Malaki s'yang lalaki, I saw how his veins and muscles tensed up declaring that he is angry. I don't know... but I somehow feel guilty because of what I'd said but... Why am I guilty?
Saying the truth is the best way, I am just being honest here.
"Don't call me that." Matigas na english ang pinakwalan n'ya halos ikatumba ko na dahil nanghihina ang mga tuhod ko sa kabang gumagapang saaking katawan.
"W-what..."
"Don't call me bastard! You have no right to call me that!" sigaw n'ya sa akin na halos ikapikit ko na. Mabuti nalang at walang tao sa parking lot kung saan n'ya ako dinala. "You. Have. No. Right. To. Call. Me. Bastard!" bawat diin n'ya sa mga salita ay may halong sakit na pinagsama ngayon sa galit. "Fuck! Why am I seeing her in you!" narinig ko pa ang sunod-sunod na galit na mura n'ya bago ako tinalikuran.
