အချစ်ကလဲ့စား {Uni~Zaw}[Completed]

Chapter~(31)

[Unicode]
အချစ်ကလဲ့စား

"ဒါနဲ့ဘယ်သူကခွင့်ပြုလို့ပိုင်စိုးပိုင်နိုင်အဲ့နာမ်စားလာသုံးနေတာလဲ"

"ကိုကိုခွင့်မပြုလဲ ခွင့်ပြုစေရမယ်လာထား"

"အမေ့ အောက်ပြန်ချပေး ပြန်ချပေးလို့"

"မချပေးဘူး ဘလာ ဘလာ"

ရှောင်းကျန့်ရဲ့ယုန်ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကိုရုတ်တရက်ပွေ့ချီကာ သူတို့အနာဂတ်အိမ်လေးရဲ့ အခန်းငယ်လေးဆီသို့....
တလမ်းလုံးငြိမ်ငြိမ်မနေအောက်ချပေးဖို့ပေါက်ပေါက်ဖော်နေတဲ့ယုန်ပေါက်လေးကတော့သနားစရာ.......

"ဘုန်းးး!!!"

ရှောင်းကျန့်ကိုကုတင်ပေါ်ပစ်တင်ပြီး အုပ်မိုးလိုက်ပါသောရိပေါ် အရှက်သည်းပြီး သူ့ရဲ့ဗလလောက်လေးနဲ့ရိပေါ်ကိုအတင်းတွန်းထုတ်နေပုံမှာရိီချင်စရာအတိ။
အရင်ကလိုဗလကြီးပြီးတောင့်တင်းသန်မာတဲ့ရှောင်းကျန့်မဟုတ်တော့တာအမှန်ပင် သူ့မိဘတွေဆုံးပြီးအမေရိကန်ရောက်သွားတည်းကအားကစားဆိုယောင်လို့တောင်မလုပ်တော့သည့်အပြင်အစားဆိုလဲပုံမှန်မစား အိပ်ချိန်လဲပုံမှန်မအိပ်နဲ့ကြာလာတော့ ပိန်သွားတယ်လေဗလတောင်မပြောနဲ့ အားတောင်သိပ်မရှိတော့ဘူး......

"ကိုကိုရာ မောင်ကိုတောင်မနိုင်ဘဲနဲ့အတင်းလုပ်မနေနဲ့ကြာရင်ကိုကိုဘဲမောမှာ"

"ဝမ်ရိပေါ် မင်းအခုချက်ချင်းငါ့ပေါ်က ဖယ်စမ်း"

"ဒီ နေ့ တော့ လုံး ဝ ကို အ လွတ် မ ပေး နိုင် ဘူး ကိုကို"
စကားကိုတစ်လုံးချင်းပြောလိုက်ပါသောရိပေါ် အမူအယာကြည့်ပုံနဲ့ဆိုတကယ်လုပ်မှာသေချာတယ်ရှောင်းကျန့်ကလုံးဝအဖြောင့်လေ သူမကွေးချင်ဘူးတဲ့လေ
~အား အမားရေကယ်ပါအုံးသား မကွေးချင်ဘူး အဟင့်~

နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ပူပူနွေးနွေးခံစားချက်နဲ့အတူ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကတော့ချမ်းစိတ်စိတ်နဲ့ဗလာကျင်းသွားတယ်။
အနမ်းတွေကပိုပူထူလာပြီးချိုမြလာသည်နဲ့အမျှရိပေါ်ကတော့ရှောင်းကျန့်ကို ဝါးမြိုချင်စိတ်တဖွားဖွားသေချာတယ်သူ့မြွေကြီးအစာတောင်းနေလေပြီ။
ထိုကြည်နူးနေချိန်လေးကိုဖြိုခွင်းလိုက်သူကတော့ဝမ်ကျိုးချန်ပင်။
Ring Ring Ring~~~~
ဖုန်းလာသံကြားတာနဲ့ရိပေါ်ခနရပ်လိုက်တယ်ပြန်ဆက်ဖို့ကြံတုန်းရှိသေးယုန်ပေါက်ကြီးကသူ့ကိုတွန်းဖယ်ပြီးစောင်လေးပတ်ကာ ဖုန်းဆီသို့အပြေးအလွှားရိပေါ်ကတော့မပြီးပြတ်သေးတဲ့ကိစ္စအတွက်ရေချိုးခန်းဆီသို့အင်တင်တင်နဲ့သာသွားလိုက်ရတယ်။