>>>
Nani Nani Nani Nani~
Polis sirenleri çalıyordu yine. Babamın kumar arkadaşları yine polise yakalanmıştı. Suçu babama atmıştı. Babam ise herşeyi üstlenmişti.
Babam çok saftı arkadaşlarına göre. Evimiz basılmıştı polis yine kırmızı mavi ışıklarını bizim eve yansıtıyordu. Kızgındım güçlü durmaya çalıştım ama annemin ağlamasıyla ben de gözyaşlarımı saldım.
Tam o sırada yine oldu. Lanet ağrılarım ile çığlık atmaya başladım polislerin dikkati üzerime çekildi. O anda bsbam kaçmaya çalıştı ama ben o ara noldu anlayacak dırumda degildim acıyla bagırdım da yerde oldugumu farkettim.
Şuan rezil oluyordum fakat bu benim elimde degildi dayanılacak bir acı degildi.Annem bana bakıp birşeylet diyordu ama kulağım aşırı derece de çınlıyordu hiç birşey duymuyordum. Gözlerimi açık tutmaya çalıştım. Çığlıklarımı tutmak istedim fakat bunu yapamıuordum.
Sonra yine o buz gibi titrrme geldi.Sonradan kendimiateş gibi sıcak hissettim. Gözlerim kapanıyordu. Ama ben istemiyordum. Son gördüğüm şey polislerin beni de almasıydı.
Gözlerimi açtıgımda karakolun nezerethanesindeydim. Ayagı kalktım. Bilgisayar başındaki polise baktım "Ben neden burdayım?" Polis bana kızgınca baktı "Babanın kaçması için yaptığın oyun yüzünden" Ama o oyun degildi ki? "Oyun oldugumu nerdn çıkardınız" Adam bir iç çekti ve elindeki dosyaları karıştırdı.
"Adı: Jimin
Soyadı: Park
Yaşı: 21
Sicili: Yok
Özel bir rapor: YOK
ÖZEL BİR RAPOR: YOK
Anlatabildim mi? DELİ RAPORU YOK!"
Yutkundum. Neydi bu şimdi? "Çıkartmıcanız mı beni burdan?" Adam umursamaz bakışlarını attı " Çıkartallım mı?" Ukela tavrım ile " Ee bi zahmet" Adam gözlerini devirdi oturdugu sandelyeden kalktı ve masasına yaslanarak baktı bana.
"Bana bak küçü-" hızla bagırdım " BEN KÜÇÜK DEGİLİM!" Adam sessizce mırıldandı " Bence deli raporu için işlermleri başlatmamız lazm" diye duymadıgımı sanmıştı ama duydum. Adam sözüne devam etti. "Herneyse.. Eğer deli raporun yoksa direk savcılığa sevkedilirsin" Kendimden emince " Deli raporu istiyorum.! Beni lütfen tımarhaneye kapatın " adam eline aldıgı kahveyi içerken bir anda dona kaldı söyledigim şeyle "Ora burdan daha yerinde olsam burayı tercih ederdim ama senin tımarhaneye gitmene yardımcı olacagım" ve koltuğuna geri oturdu bu aralar her yerde gördüğüm o akıl hastanesi broşürlerini gördüm.
"Şansına bu hastanede yeni açılmış iyi imkanlar sağlıyo" sessiz kaldım bilgisayarından bişeyker yaptıktan sonra aradı hastaneyi artık bir tımarhane hastasıydım. Adam telefonu indirdi ve bana döndü. "Neyse ki sigortan var ha yoksa ne kadar para verirdin Tanrı bilir" Dikkat etmemiştim ama ismini yazan altın kaplamalı yerde Komiser Choi Dong Hyung
Elinde ki anahtarla yaklaştı bana açtı kapıyı. Birkaç kişiyi eliyle çağırdı. Alel acele çıkartılar beni arabaya bindirdiler. Evimizin önüne geldiler. Kapının önünde sertçe kapıyı çaldılar. Ağlamaktan gözleri şişmiş annem açtı kapıyı.
Soru sorarcasına Ne oldu dercesine kafasını salladı. "H-hastaneye gidecem iyileşip gelecem.. a-ama.. eşyalarımı toplamam lazım" kendimden emin bir şekilde konuşmaya çalıştım ama olmadı yapamadım kekeledim korkumu saklayamadım. Annem çaresiz bir şekilde önümden çekildi.
Eşyalarıma toplamaya odama girdim bavulumu çıkartıp eşyalarımı dizmeye başladı. Naif ve hızlı bir şekilde annem yetişti yardıma yandaki polislerden pek soramıyordu. O da ürkmüştü onlardan. Hepimizin piskolojisini bozmuştu adi adam.
Eşyalarımı toplayıp polislerin yanına gittim ittire ittire çıkardılar evden. İttirmenin manası neydi? Zaten evden çıkacaktım sakin birazdı. Arabaya binip o tımarhaneye gitmek için yolu tuttuk.
Napmıştım ben? Hapse girmemek için tımarhaneye mi girmiştim. Ben tam bir salağım. Tımarhane kim bilir nasıl eziyet içeren biryerdir. Her ne kadar piskoloji bozuk olmayan birinin bile piskolojisini bozabilen bir yerdi ki ben piskolojimin bozuk oldugunu düşünmeye başlamıştım.
Yol boyunca bunları düşündüm. Önde oturan şöfore bakınca o komiser bozuntusunu aramış onla konuşuyordu. Geldigimizi görünce arabadan indim.
Polisler yine kollarımdan tuttu. Kaçcakmışım gibi kaçar mıydım? Belli olmazdı. İçeri girdik resepsionda biraz durduktan sonra işlemler hallolunca beni ve bavulumu aldılar bavulumı odama beni de bir odaya.
Getirdikleri oda bomboştu sadece sandalyeler vardı ve bunlardan birine oturmam istendi. Birşey demeden geçip sandalyelerden birine oturdum.
Eheheh şey biraz geç geldi k.b. cihazım bozuk o yüzden wattpad i eskisi gibi kullanamıyorum. Neyse umarım beğenmişsinizdir. Burdan kedi olan Çimenşiye de selamlar şlaşkc
Neyse sağlıcakla kalın bangtanla kalın Yazarınızla kalın sevgiyle kalın Yazarınızın kucak dolu sevgileriyle kalın
Seviliyorsunuz Muahh
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•WHİSPER• Bangtan
Fanfiction"Bir okul gibiydi bizi getirdikleri yer.Aslında tımarhane olan bu yerde kalırken aslında hasta olmadıgımızı anlatmaya çalışıyorduk fakat kimse inanmadı.. Sonunda bulduk neden böyle olduğumuzu..."
