Ik wil je nog niet kwijt | Joli (ON HOLD)

~2~

Pov Joost
Verbaasd blijf ik achter. Ik staar voor me uit. Mijn ogen vullen zich met tranen. Waarom? Waarom begrijpt Nikki niet dat ik mijn werk heel leuk vind. Dat het mijn passie is. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en begin te huilen. Na een paar minuten bedenk ik me dat het geen zin heeft. Ik maak mijn gezicht droog. Afleiding, dat heb ik nodig. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik twee appjes heb.

Nikki❤
N: Ik ben nu aan het inpakken. Morgen vertrek ik. Jij slaapt vannacht op de bank. Ik hoef je niet meer te zien.

Ik voel weer tranen opkomen maar hou me in. Link heeft me ook geappt.

Link
L: Hey makkertje! Zin om morgen samen wat op te nemen? Ik dacht zelf aan Minecraft.

J: Ja, hoe laat?

L: 14:00?

J: Helemaal goed! Tot morgen!

L: Tot morgen!

Wat nu? Oh shit. Ik zou vanavond live gaan. Is dat wel handig? Ah f*ck it, ik doe het gewoon. Ik ga al weken lang elke dag live, dus dan moet ik dat nu ook doen. Anders gaan mensen zich afvragen wat er is. Mijn kijkers mogen niet nu al weten dat het uit is. Het moet eerst nog goed doordringen bij mij. 

"Link! Niet doen!" Ik ben in mijn stream Minecraft aan het spelen met Link op Netherland SMP. Link is aan het minen. Ik sloeg hem een keer, zodat hij schrok. Nu probeert Link me dood te maken. "Nee!" schreeuw ik. Link heeft me gekilled. Mijn hele chat staat vol met F'jes. Ik respawn en ga gelijk naar Link's base. "Link, moest dat nou echt?" zeg ik lachend. "Eigen schuld Jones!" Link lacht ook.

Ik heb een paar uur Minecraft gespeeld en besluit te stoppen. Ik heb zin om met de chat te praten. Het gaat over van alles en nog wat. Ik voel me goed. Tot dat er een bepaalde chat voorbij komt. 'Hoe gaat het met Nikki, Moos en Millie?' Een vraag die ik normaal niet beantwoord. Als je wilt weten hoe het met Nikki gaat moet je het haar zelf vragen. En hoe het met Moos en Millie gaat? Als er echt iets is vertel ik dat wel. Ik staar naar de chat. Iedereen merkt dat er iets is. De hele chat gaat los. 'Joost?' 'Gaat het goed?' 'Wat is er?' 'Ben je moe?'. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Tim (de moderator) plaats een bericht in de chat. 'Jongens, rustig. Het gaat goed met Joost.' Tim vertelt een leugen, terwijl hij zelf denkt dat hij de waarheid vertelt. Ik wil het hem ook nog niet vertellen. Ik krijg tranen in mijn ogen. De chat blijft maar doorgaan. 'Joost vertel wat er is!' 'Tim je liegt!' 'Tim volgens mij gaat het niet goed met Joost.' Ik begin te huilen en sluit de stream direct af. Mijn telefoon begint te trillen. Link belt.

Twijfelend besluit ik op te nemen. "Joost, vertel wat er is." "Er is niks." "Er moet wat zijn. Mijn hele chat vroeg waarom je aan het huilen was op stream. Ik bekeek jouw stream en heb het zelf ook gezien." Ik blijf stil. Ik wil naar Link toe. Hij kan me troosten. "Joost, kom naar mijn huis." zegt Link. Het lijkt wel alsof hij mijn gedachtes kan lezen. "Ik kom eraan." Ik hang op en doe snel mijn schoenen aan. Ik ren naar de voordeur, doe hem open en ren naar buiten. De deur slaat hard dicht. Kut. Ik heb mijn autosleutels niet. Het enige wat ik bij me heb is mijn telefoon. Ik begin te wandelen. Ik denk niet na, waardoor ik na een paar minuten verdwaal. Ik ga op een bankje zitten en staar voor me uit. Ik voel mijn telefoon trillen. Drie gemiste oproepen van Link. Hij belt me nog een keer. Ik neem op. "Joost waar ben je?" Het is 00:00, om 23:00 ging ik weg. Het is een half uur rijden naar Link, hij had natuurlijk verwacht dat ik er al zou zijn. "Ik weet het niet." zeg ik zacht. "Stuur je locatie, dan kom ik eraan." "Maar je stream dan?" "Ik ben al gestopt met streamen toen ik jou zag huilen op stream." Ik glimlach. "Thanks." zeg ik. "Ik doe alles voor jou Joost." Link is echt zo lief. "Maar waar blijft die locatie?" "Komt eraan." Ik app mijn locatie naar Link. "Zie je zo." zegt hij. "Tot zo."

In de verte komt iemand aangelopen. Dat moet Link zijn. Hij komt dichterbij. "Joost!" Link komt naar me toe gerend. Hij pakt mijn hand en trekt me omhoog. "Heb je het koud?" Ik knik. Ik had in alle haast geen jas aangedaan. Link slaat een arm om me heen en trekt me tegen zich aan. "Zo beter?" Ik kijk hem aan en glimlach. "Ja."

We lopen samen naar Link's auto. Link zet muziek aan. Ik begin te dansen en Link doet vrolijk mee. Even niks. Even alles vergeten. Ik zie dat we Link's straat inrijden. Het dringt tot me door. Ik moet alles aan hem gaan uitleggen. Link loopt naar de voordeur en ik volg hem. "Mijn ouders slapen al, dus we moeten een beetje zachtjes zijn." fluistert Link terwijl we de trap op lopen. Ik knik. Link doet de deur van zijn kamer open en gaat op zijn bed zitten. Hij klopt met zijn hand op het bed. Ik ga naast hem zitten. 

"Wat is er?" vraagt Link. Ik ben zenuwachtig. Waarom weet ik niet precies. Ik vertrouw Link, dat sowieso. Maar toch vind ik het moeilijk om het hem uit te leggen. Link heeft het door. Hij legt zijn hand op mijn rug en wrijft eroverheen. Ik kijk naar beneden. Link pakt mijn kin vast en draait mijn hoofd naar zich toe. "Joost, vertel het maar. Vertrouw mij." Ik kijk hem aan. Ik zucht en begin te praten. "Een paar maanden geleden wilde Nikki met me praten. Ze vertelde dat ze vond dat ik teveel werkte." Link laat mijn kin los. "Nikki wilde dat ik weer klusjes in huis ging doen en dat ik haar meer aandacht moest geven. Ik probeerde dat te doen, maar het lukte niet. Ik werkte zelfs meer dan voor ons gesprek. Vandaag wilde Nikki weer met me praten. Ze vroeg of ik minder had gewerkt. Ik loog tegen haar. Nikki geloofde het niet. Ik besloot haar de waarheid te vertellen. Toen vroeg Nikki of ik haar meer aandacht had gegeven. Met spijt vertelde ik dat ik dat niet had gedaan. Nikki werd boos. Zelfs zo erg dat-" Mijn stem stopt. De hele tijd heb ik Link aangekeken, maar nu draai ik mijn hoofd en kijk ik naar mijn handen, die op mijn schoot liggen. "Nikki heeft het uitgemaakt." zeg ik zacht. "Wat!" Ik kijk Link aan. Wat ik nu moet doen weet ik niet. Link pakt mij vast bij mijn middel en trekt mij tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Langzaam beginnen er tranen in mijn ogen te komen. "Het komt goed." zegt Link geruststellend. Ik knik, ook al geloof ik Link niet helemaal. Althans, ik wil het niet geloven. Voor mijn gevoel gaat het nooit meer goed komen.